DNA

D N A 29 πτει τη φαντασία. Τώρα βλέπει ότι δεν υπάρχει κανείς στο καθι­ στικό, μόνο το άδειο μπολ από το ποπκόρν μπροστά στην τηλεό­ ραση και σκόρπια τουβλάκια των παιδιών γύρω από το τραπεζά­ κι του καφέ. Όλα είναι όπως ακριβώς τα άφησε πριν πέσει για ύπνο. Πόσο ανόητη ήταν που μπήκε σε τέτοια αναστάτωση. Το χαμόγελο που σχηματίζεται στα χείλη της εξαφανίζεται απότομα από το πρόσωπό της. Η συρόμενη πόρτα που χωρίζει την τραπεζαρία από την κουζίνα είναι κλειστή. Αυτή η πόρτα δεν κλείνει ποτέ. Αργά, επιφυλακτικά, η Ελίσα την πλησιάζει ακροπατώντας. Οι γυμνές πατούσες της κολλάνε στο κρύο παρκέ, ο φόβος της φου­ ντώνει με κάθε βήμα. Κολλάει το αυτί της στη λευκή πόρτα. Στην αρχή, σιωπή. Έπειτα τραβιέται απότομα προς τα πίσω ακούγο­ ντας τον ήχο από καρέκλες που κάποιος σέρνει στην κουζίνα. Τι πρέπει να κάνει; Η αρχική της παρόρμηση είναι να τρέξει πίσω στο κρεβάτι και να κουκουλωθεί με τα σκεπάσματα. Όποιος είναι εκεί μέσα πρόκειται να βγει πολύ σύντομα. Η Ελίσα δεν νοιάζεται για τα υπάρχοντά τους. Ο διαρρήκτης μπορεί να πάρει ό,τι του κάνει κέφι, αρκεί να φύγει ξανά. Όμως τι στην ευχή κάνει στην κουζίνα; Ακούγεται να σέρνει ένα τραπέζι, και για μια στιγ­ μή η Ελίσα αναρωτιέται μήπως η Μαργκρέτ ή κάποιο από τα αγόρια έχει τρυπώσει εκεί μέσα χωρίς εκείνη να το προσέξει. Ένα συρτάρι ανοίγει και κλείνει, κι έπειτα κι άλλο, κι άλλο, μέχρι που ακούει τα πιρούνια και τα κουτάλια να κροταλίζουν. Ή τα μαχαί­ ρια. Έπειτα η σιωπή γίνεται κομμάτια από τον ήχο της μικρής συρόμενης πόρτας του κελαριού, που ανοίγει. Ποιος διαρρήκτης θα έδειχνε ενδιαφέρον για τις κονσέρβες και τα πακέτα των δη­ μητριακών; Για τη σκούπα, τα ξεσκονόπανα και τα πατσαβούρια, τον κουβά και την ηλεκτρική σκούπα; Αντί αυτή η σκέψη να την καθησυχάσει, ο τρόμος της Ελίσα γίνεται πιο έντονος. Οι άνθρωποι που συμπεριφέρονται παράλογα είναι πολύ πιο επικίνδυνοι από