DNA

Y R S A S I G U R D A R D O T T I R 24 στον κεντρικό σταθμό των λεωφορείων την προηγουμένη, ήταν πιο ανυπόμονος απ’ ό,τι εκείνη να τελειώνουν με τους αποχαι­ ρετισμούς. Σίγουρα θα επιστρέψει βρομώντας κάποιο καινούρ­ γιο αφτερσέιβ από το duty free, και εκείνη θα πρέπει να κοιμάται με τη μύτη κρυμμένη στον αγκώνα της μέχρι να συνηθίσει τη μυρωδιά. Παρόλο που της λείπει λιγάκι, το συναίσθημα συγχέεται με την ευχαρίστηση που της προκαλεί η σκέψη ότι θα έχει στη διά­ θεσή της λίγες μέρες μόνη με τον εαυτό της. Η προοπτική ότι τα βράδια θα έχει αποκλειστική κηδεμονία του τηλεκοντρόλ της τη­ λεόρασης · ότι δεν θα χρειάζεται να ενδίδει στην ανώτερη βία των αγώνων ποδοσφαίρου· ότι θα τρώει για βραδινό πίτα και τυρί και δεν θα είναι αναγκασμένη να ακούει το στομάχι του να γουργου­ ρίζει όλη την υπόλοιπη νύχτα. Όμως η απουσία του συζύγου της για μια ολόκληρη εβδομάδα έχει και τα μειονεκτήματά της · θα έχει ολομόναχη την ευθύνη των τριών παιδιών τους, και θα πρέπει να κάνει μόνη όλα όσα συνε­ πάγεται αυτό: να τα ξυπνάει, να τα σηκώνει από το κρεβάτι, να τα πηγαίνει στο σχολείο και να τα παίρνει απ’ αυτό, να τα βοη­ θάει στα μαθήματά τους, να τα ψυχαγωγεί, να παρακολουθεί τι βλέπουν στο κομπιούτερ, να τα ταΐζει, να τα πλένει, να τους βουρτσίζει τα δόντια, να τα βάζει για ύπνο. Δύο φορές την εβδο­ μάδα η Μαργκρέτ πρέπει να πηγαίνει στο μπαλέτο και ο Στέφαν με τον Μπάρντουρ στο καράτε, και εκείνη πρέπει να είναι πα­ ρούσα σε όλη τη διάρκεια των μαθημάτων. Αυτή είναι μία από τις λιγότερο ευπρόσδεκτες υποχρεώσεις, καθώς την αναγκάζει να έρχεται αντιμέτωπη με το γεγονός ότι τα παιδιά της δεν δείχνουν κάποιο ταλέντο ούτε απολαμβάνουν αυτά τα χόμπι, παρόλο που δεν στοιχίζουν καθόλου φτηνά. Απ’ όσο μπορεί να καταλάβει τα παιδιά της βαριούνται, ποτέ δεν συντονίζονται με τα υπόλοιπα, πάντα κοιτάνε προς τη λάθος κατεύθυνση με τα μάγουλά τους να