DNA

Y R S A S I G U R D A R D O T T I R 18 σκέφτηκε. Οι άλλοι συγκατένευσαν με ένα μουρμουρητό, λες και ήθελαν να καταπνίξουν τυχόν αντιρρήσεις από πλευράς της. Γύ­ ρισε το κεφάλι της και κοίταξε τα τρία παιδιά που κάθονταν στον πάγκο πίσω από το τζάμι. Το μικρό κορίτσι προσπαθούσε μάταια να απελευθερωθεί από τη λαβή του αδελφού της, αλλά εκείνος την έσφιγγε πιο δυνατά και έδειχνε σχεδόν να την πονάει. Ίσως τελικά οι ειδικοί να είχαν δίκιο. Στρέφοντας ξανά το κεφάλι της προς την ομάδα, κούνησε αποκαρδιωμένη το κεφάλι της δηλώνο­ ντας τη συμφωνία της. Κι έτσι, το ζήτημα αποφασίστηκε. Η ομάδα διαλύθηκε για να συνεχίσει με τα γραφειοκρατικά. Η νεαρή γυναίκα έμεινε για λίγο στον διάδρομο, μοναδική μάρ­ τυρας στο ξεκίνημα της καινούργιας ζωής των παιδιών – τα οποία δεν παράτησαν την παλιά αμαχητί. Το πιο μικρό αγόρι, ιδιαίτερα, το πήρε πολύ άσχημα. Έκλαιγε και ούρλιαζε καθώς έβλεπε την αδελφή του να εξαφανίζεται στον διάδρομο στην αγκαλιά μιας παιδιάτρου. Το μικρό κορίτσι τον κοιτούσε πάνω από τον ώμο της γιατρού, κουνώντας το χέρι της σε αποχαιρετισμό, με το πρό­ σωπό της κενό. Τότε άνοιξαν οι πύλες της κόλασης. Ένας άντρας με λευκή ποδιά χρειάστηκε να περιορίσει το μικρό αγόρι με τη βία. Όταν εκείνο συνειδητοποίησε ότι είχε νικηθεί, τα ουρλιαχτά του έγιναν αναφιλητά. Η νεαρή γυναίκα δεν μπορούσε να πάρει το βλέμμα της από τη σκηνή. Δεδομένου ότι ήταν εν μέρει υπεύθυνη, ένιωσε ότι θα έπρεπε να έχει τη δύναμη να αντιμετωπίσει τις συνέπειες. Το μεγαλύτερο αγόρι παρουσίαζε οριακά λιγότερο σπαρακτικό θέα­ μα. Παρόλο που δεν πάλευε ούτε έκλαιγε, ο τρόμος στα μάτια του τα έλεγε όλα. Καταπώς φαινόταν, τα παιδιά δεν είχαν χωρί­ σει ποτέ ξανά. Από τα μάτια της νεαρής γυναίκας δεν κύλησαν δάκρυα κα­ θώς στεκόταν και κοιτούσε τα δύο μικρά αγόρια να εξαφανίζο