DNA

Y R S A S I G U R D A R D O T T I R 14 αγόρια έχουν επηρεαστεί περισσότερο από ό,τι η αδελφή τους. Στο κάτω κάτω, είναι μεγαλύτερα». Μία κίνηση στον πάγκο. Το μικρότερο από τα αγόρια είχε πλησιάσει κι άλλο την αδελφή του. Πέρασε το χέρι του γύρω από τους ώμους της και την τράβηξε πιο κοντά του. Θα νόμιζε κανείς ότι τους άκουσε πίσω από το τζάμι. «Δεν πιστεύω επ’ ουδενί ότι έχουμε την πολυτέλεια να αμφι­ σβητήσουμε την επαγγελματική τους κρίση». Η γυναίκα που το είπε αυτό φοβόταν κι η ίδια ότι ο χρόνος της ήταν περιορισμένος. Μίλησε γρήγορα, χτυπώντας το πόδι της με ανυπομονησία. «Αυ­ τοί είναι οι ειδικοί. Δεν μπορούμε να αρχίσουμε να φανταζόμαστε πώς θα μπορούσαν να είναι οι ζωές των παιδιών. Ό,τι κι αν λέει αυτό, νομίζω ότι πρέπει να κλείσουμε την υπόθεση όσο το δυνα­ τόν πιο γρήγορα. Θα ήταν αφέλεια να συνεχίσουμε να ψάχνουμε για την παραμυθένια λύση. Είναι απλώς ανύπαρκτη». «Τι θα συμβεί όμως όταν μεγαλώσουν κι άλλο και συνειδητο­ ποιήσουν ότι ήταν αναπόφευκτο να τα χωρίσουμε;» Το μεγαλύ­ τερο σε ηλικία μέλος της ομάδας μπήκε στη συζήτηση. «Οι περισ­ σότεροι από εμάς είμαστε εξοικειωμένοι με αυτά που συμβαίνουν όταν οι άνθρωποι νιώθουν πικρία απέναντι στο σύστημα. Μπορεί αυτή η πικρία να κυριαρχήσει στις ζωές τους». Πλησίαζε στη σύνταξη και ήλπιζε –μάταια– ότι αυτή θα ήταν η τελευταία δύ­ σκολη υπόθεση που έφτανε στο γραφείο του. Σίγουρα δεν ζητού­ σε πολλά· τα μαλλιά του είχαν γκριζάρει από καιρό, έπαιρνε φάρμακα για την πίεση και το πρόσωπό του αυλάκωναν βαθιές ρυτίδες. «Οι θετοί γονείς θα κρατήσουν κρυφό το παρελθόν τους. Θα είναι προς το συμφέρον τους, ειδικά για τα δύο μικρότερα. Μάλιστα, δεν θα είναι πολύ δύσκολο, δεδομένου ότι είναι απίθα­ νο να θυμούνται οτιδήποτε. Το κοριτσάκι δεν έχει κλείσει καλά καλά χρόνο. Υποθέτω πως υπάρχει ένα ρίσκο το μεγαλύτερο αγόρι να διατηρήσει κάποιες μνήμες, αλλά δεν μπορούμε να εί