Διπλό μυστήριο για την Έμιλι (Εγώ, η μαμά και τα μυστήρια)

15 ΈΝΑ ΘΎΜΑ ΣΤΟ ΔΆΣΟΣ «Εδώ έχει ό,τι χρειαζόμαστε για την εργασία της Φυ- σικής» είπε ο Ρίλεϊ ικανοποιημένος κι έβγαλε από την τσέπη του μπουφάν του μια καλοδιπλωμένη λίστα. «Τι δικαιολογία είπαμε ότι βρήκαν ο Τζέιμι και ο Σκοτ για να μη μας βοηθήσουν;» Η Έμιλι ξεφύσηξε. «Άσ’ το καλύτερα. Αύριο θα τ’ ακούσουν ένα χεράκι». Το κορίτσι κοίταξε την οθόνη του κινητού τρεις φορές. Δεν πίστευε στα μάτια της. Εγώ και ο Σκοτ δε θα έρθουμε, έλεγε το μήνυμα. Ε, όχι, όχι πάλι! Έψαξε γρήγορα γρήγορα στις επα- φές της. «Τζέιμι Μέλμπερι, δε γίνεται να μου το κάνεις αυτό!» Στην άλλη άκρη της γραμμής μια χαρούμενη φωνή τής απάντησε: «Το ξέρεις ότι κάνεις σαν τη γιαγιά μου; Και αυτή με φωνάζει με το μικρό μου όνομα και το επί- θετό μου όταν είναι θυμωμένη». ΗΈμιλι έβαλε τα γέλια και για μια στιγμή μπήκε στη θέση της Πέγκοτι Μέλμπερι. Μόλις θυμήθηκε όμως σε τι μπελάδες την έβαζε ο φίλος της, πέρασε στην αντεπί- θεση. «Δε γίνεται να μην έρθετε! Πώς θα πάω μόνη μου στο σπίτι του Ρίλεϊ;» «Μα καλά, φίλοι δεν είστε; Κι άλλωστε ξέρεις και τη μητέρα του. Τώρα πια είσαι του σπιτιού…Άσε που μπο- ρεί να γίνεις και κάτι παραπάνω…» «Τρελάθηκες; Ποπό, ντρέπομαι…Έλα αμέσως εδώ!»