Διπλό μυστήριο για την Έμιλι (Εγώ, η μαμά και τα μυστήρια)

14 ΔΙΠΛΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΜΙΛΙ «Σε καταλαβαίνω. Το ίδιο και η δική μου. Στην αρχή δε με άφηνε με τίποτα, αλλά μετά της τηλεφώνησε ο μπαμπάς και την έπεισε». Οι γονείς του Ρίλεϊ είχαν χωρίσει όταν εκείνος ήταν ακόμη μικρός. Ο πατέρας του εδώ και λίγο καιρό είχε επιστρέψει ξανά στη ζωή του και μάλιστα με εντυπωσια­ κό τρόπο. Στην αρχή το αγόρι δεν ήθελε ούτε να τον βλέπει, αλλά τώρα πια είχαν έρθει κοντά και είχαν αρ- χίσει σιγά σιγά να μαθαίνουν ο ένας τον άλλον. «Πότε θα ξαναβρεθείτε;» τον ρώτησε η Έμιλι. «Αυτό το Σαββατοκύριακο έχει να παραδώσει ένα φορτίο στη Γαλλία με το φορτηγό και δε θα τον δω. Το επόμενο όμως θα πάμε στο ενυδρείο». Η Έμιλι χαμογέλασε. Αυτή ήταν που γλίτωσε τον Όουεν, τον πατέρα του Ρίλεϊ, από μια άδικη κατηγορία. Η υπόθεση αυτή παρέμενε πολύ ξεχωριστή για εκείνη. «Να μαστε. Φτάσαμε. Αυτό είναι το μαγαζί» είπε ο Ρίλεϊ. Η Έμιλι κοίταξε γύρω της έκπληκτη. Ήταν τόσο απορροφημένη, που δεν είχε συνειδητοποιήσει ότι είχαν φτάσει στην κατοικημένη περιοχή του Οουκτάουν, του χωριού στα σύνορα με το Μπλόσομ Κρικ. Απορημένη που της είχε φανεί τόσο σύντομη η διαδρομή, κατέβηκε από το ποδήλατό της κάπως απογοητευμένη και ακο- λούθησε τον Ρίλεϊ στο μαγαζί. Η ταμπέλα έγραφε ΗΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΩΝΧΟΜΠΙ και η βιτρίνα ήταν γεμάτη με μπογιές, πινέλα, πολύχρωμα χαρτιά, κουτιά και ξύλινα κουτάκια.