Διπλό μυστήριο για την Έμιλι (Εγώ, η μαμά και τα μυστήρια)

21 ΈΝΑ ΘΎΜΑ ΣΤΟ ΔΆΣΟΣ δίστασε να συνεχίσει τη φράση της και κατακοκκίνισε. «Γιατί δεν παρατάς έτσι τους φίλους σου, όταν έχεις ολόκληρη εργασία να παραδώσεις στη Φυσική. Αν νο- μίζει ότι θα τα κάνουμε όλα μόνοι μας, κάνει τεράστιο λάθος!» «Αν δεν απαντήσεις, σίγουρα δεν πρόκειται να έρθει να μας βοηθήσει» σχολίασε ο Ρίλεϊ, με μια λάμψη χαράς στα καταγάλανα μάτια του. «Οκέι. Ναι; Τζέιμι, σου είπα ότι είμαι έξαλλη μαζί σου και δε θέλω να σου ξαναμιλήσω» άρχισε να λέει η Έμιλι. Η έκφρασή της όμως άλλαξε στη στιγμή. Έμει- νε αμίλητη, κουνούσε συνέχεια το κεφάλι και στο τέλος κατέληξε λέγοντας ένα αποφασιστικό: «Ερχόμαστε αμέσως!». Ο Ρίλεϊ την κοίταξε σαστισμένος. «Ερχόμαστε; Μα πώς, αφού τώρα αρχίσαμε…» «Μάλλον έγινε κάποια δολοφονία». «Πού πάμε;» τη ρώτησε ο Ρίλεϊ και σκαρφάλωσε στο ποδήλατό του. Στη μητέρα του είχαν πει ότι θα πετάγονταν για λίγο μέχρι το χαρτοπωλείο για να αγοράσουν χαρτόνια, κι έφυγαν σαν αστραπή από το σπίτι. «Στην είσοδο του δάσους, δύο χιλιόμετρα μετά το κα- τάστημα με τα είδη κυνηγιού και ψαρέματος». «Ο Τζέιμι είναι εκεί;» «Ναι, επέστρεφε από τον οδοντίατρο μαζί με τον πα-