Διπλό μυστήριο για την Έμιλι (Εγώ, η μαμά και τα μυστήρια)

19 ΈΝΑ ΘΎΜΑ ΣΤΟ ΔΆΣΟΣ ρα τους είχε χωρίσει σε ομάδες για να κάνουν μια ερ- γασία για το ηλιακό σύστημα. Επειδή, όμως, η καθη- γήτριά τους τους είχε προειδοποιήσει ότι δε θα έφτανε μόνο μια απλή παρουσίαση σε χαρτόνι, η ομάδα της Έμιλι σκέφτηκε να τη φτιάξει τρισδιάστατη. Και οι τέσσερις συμφώνησαν πως ήταν καταπληκτική ιδέα. Κρίμα που μόνο οι δυο τους την ανέλαβαν τελικά. «Μπορείς να μου δώσεις λίγη ακόμα κολλητική ται- νία;» τη ρώτησε ο Ρίλεϊ. Ο ένας άγγιξε τα δάχτυλα του άλλου. ΗΈμιλι έσπευ- σε να τραβηχτεί. «Μα πού στο καλό πήγε αυτό το ψαλίδι…» ψέλλισε παριστάνοντας την αδιάφορη. «Εκεί, πίσω σου» της απάντησε ο Ρίλεϊ, που φαινόταν προσηλωμένος στις δημιουργίες του. «Εχμ, είσαι πολύ καλός σ’ αυτές τις εργασίες…» σχο- λίασε η Έμιλι ύστερα από μερικά λεπτά αφόρητης σιωπής. Ο Ρίλεϊ ανασήκωσε τους ώμους. «Ο Σκοτ είναι καλύ- τερος από εμένα. Εκείνος όμως έχει τον πατέρα του, που είναι παθιασμένος με τα μαστορέματα. Φτιάχνουν διά- φορα πράγματα μαζί από τότε που ο Σκοτ ήταν στον παιδικό σταθμό. Εγώ πάλι, εεε…» Το αγόρι σκοτείνιασε για λίγο. ΗΈμιλι δαγκώθηκε, μην ξέροντας τι να πει. Ο Ρίλεϊ και ο πατέρας του, ο Όουεν, μόλις είχαν ξαναβρεθεί, αυτό όμως δεν μπορού- σε να σβήσει μεμιάς όλα τα χρόνια της απουσίας του. Η σιωπή έγινε ακόμα πιο βαριά.