Στον καιρό των μάγων: Διπλή μαγεία

ριά, και το πρόσωπό του ήταν πράσινο και ζαρωμένο σαν φλοιός αρχαίου δέντρου. Ο Δρυΐδης διοικητής είχε καλές προθέσεις, αλλά ήταν σίγουρος πως είχε απόλυτο δίκιο για τα πάντα και πως όλοι οι άλλοι είχαν απόλυτο άδικο. Με το πέρασμα του χρόνου, αυτό το πράγμα μπορεί να σε κάνει πικρόχολο αντί για μειλίχιο, γιατί όσο μεγαλώνουμε τα γνωρίσματα του χαρακτήρα μας τείνουν να συ- μπυκνώνονται· και στη δική του πε- ρίπτωση είχαν αποσταχθεί σε κάτι πραγματικά καυστικό και φαρμα- κερό. Τα αλλήθωρα, επικριτικά μάτια του που θύμιζαν χάντρες γυάλιζαν πάνω στο ρυτιδιασμένο σαν φλοιό δέντρου πρό- σωπό του, και τα γαμ- ψά του χέρια έσφιγγαν με θέρμη το ραβδί του. «Δεν κρατάωεδώτον Ζαρ γιαπροσωπικήμου διασκέδαση!»πέταξεθυ- μωμένος ο Δρυΐδης διοι- κητής. «Τοπαλιόπαιδο ο γιος σου έχει κάνει τηφυ- λακή μου άνω κάτω!...»