Στον καιρό των μάγων: Διπλή μαγεία

χτυλό σου να περνούσε έξω από την περίμετρο της φυλακής, τα κρανία άνοιγαν τα στόματά τους και έβγαζαν ουρλιαχτά που πάγωναν το αίμα, ξυπνώντας τους φρουρούς του Γκόρ- μινκραγκ, που έρχονταν να σε πιάσουν. Κλασικός Ζαρ. Στα λιγοστά χρόνια της ζωής του είχε το συνήθειο να μπλέκει συνεχώς τους ακόλουθούς του σε με- γάλους μπελάδες. Ωστόσο, για να μην τον αδικούμε, έκανε πάντοτε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να τους ΞΕΜΠΛΕ- ΚΕΙ κιόλας, ακόμα και με τεράστιο κίνδυνο για τον ίδιο. Τον Ζαρ συνόδευαν επίσης ένα κοράκι με ανθρώπινη φωνή –που αυτή τη στιγμή είχε τις φτερούγες μπροστά στα μάτια του· τέτοια φρίκη τον κατέλαβε καθώς παρακολου- θούσε το επεισόδιο με το ανάποδο κρέμασμα του Ζαρ για να σώσει το τριχωτό νεραϊδάκι μέσα από το κρανίο που ούρλιαζε–, καθώς και ένας Μονόχνοτος Λυσσαλέος Κοφτε- ροδόντης λυκάνθρωπος, ονόματι Μοναχούλης, ο οποίος άρχισε να βγάζει ήχους σαν γρυλίσματα μόλις ο Ζαρ ανέφε- ρε τους φρουρούς του Γκόρμινκραγκ. Ο Ζαρ είχε γνωρίσει τον Μοναχούλη μέσα στη φυλακή, και παρότι δεν είναι πολύ φρόνιμο να πιάνεις φιλίες με Μο- νόχνοτους Λυσσαλέους Κοφτερόδοντες λυκάνθρωπους, εντούτοις ούτε ο Ζαρ ούτε ο λυκάνθρωπος είχαν μεγάλο πε- ριθώριο επιλογής σε αυτό το θέμα. Ήθελαν και οι δύο να δραπετεύσουν. Ο λυκάνθρωπος άφησε ένα πνιχτό αλύχτισμα δυσαρέ- σκειας. «Τι λέει ο λυκάνθρωπος;» ρώτησε το κοράκι. Το κοράκι με την ανθρώπινη φωνή ονομαζόταν Κάλι- μπαρν και θα μπορούσε να είναι ένα όμορφο πουλί, αλλά 27