Στον καιρό των μάγων: Διπλή μαγεία

Όλα αυτά τα αερικά ανήκαν στον Ζαρ και σαν πιστοί ακόλουθοι είχαν μπει αθόρυβα και αθέατα στο Γκόρμιν- κραγκ, για να τον βοηθήσουν να αποδράσει. «Δίκιο ’χες, αφεντικό!» ψιθύρισε ο Στυφτοζούμης, ένα από τα τριχωτά νεραϊδάκια. Ο Στυφτοζούμης ήταν ένα μι- κροσκοπικό πλασματάκι με έξι πόδια, μεγαλύτερο από μπά- μπουρας, αλλά και πάλι τόσο μικρό που χωρούσε στην πα- λάμη σου. Αυτή τη στιγμή βόμβιζε όλο ενθουσιασμό γύρω από το κεφάλι του Ζαρ. «ΠΑΝΤΑ ’χεις δίκιο! Γι’ αυτό ’σσσαι αρχηγόςςς και δε μαςςς μπλέκειςςς ποτέ σσσε μπελάδεςςς! Ωω! Τι ’ναι αυτή η μαγευχάρισσστη σσσπηλιά;» Αυτή η «μαγευχάρισσστη σσσπηλιά» ήταν στην πραγμα- τικότητα ένα μεγάλο κρανίο με στόμα που έχασκε ορθάνοι- χτο. Ο Στυφτοζούμης πέταξε βομβίζοντας εκεί μέσα για να εξερευνήσει, αλλά τότε το στόμα έκλεισε απότομα με μια δυσοίωνη κλαγγή και οι κόγχες των ματιών σφάλισαν, θαρ- ρείς και είχαν ακόμη βλέφαρα. «Εμπρόοοςςς;» βόμβισε ο Στυφτοζούμης, με την αγωνιώ­ δη φωνή του να αντηχεί από μέσα. «Εμπρόοοςςς; Νομίζω κόλησσσα!» Τα αερικά παραλίγο να πέσουν κάτω από τα γέλια, αλλά ο Ζαρ παρενέβη αμέσως τρομαγμένος, λέγοντας μέσα από τα δόντια του: «Μην περάσει κανείς πάνω από το φράγμα των επάλξεων! Υπάρχει μαγικό δυναμικό πεδίο γύρω από το κάστρο, που σε αφήνει να μπεις ΜΕΣΑ, αλλά δε σε αφή- νει να περάσεις για να βγεις ΕΞΩ!» Με μεγάλο κίνδυνο για τησωματική τουακεραιότητα, επει- δή δεν μπορούσε να πλησιάσει το κρανίο, ο Ζαρχρειάστηκε ναδέσει τηνάκρητου 25