Διονύσης Σαββόπουλος

ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ 35 το ’κανα αρκετά καλά, όμως εισήγαγα ένα στοιχείο επιτακτικότητας κι αδη- μονίας και κυρίως πλησίασα την ελληνική μουσική παράδοση από την οποία προέρχομαι πιο κοντά στα αδέρφια μου της Αμερικής και της Ευρώπης». ( Ελευθεροτυπία , Μάιος 1980). Ταυτόχρονα, είναι η στιγμή που όλοι οι δρόμοι που είχαν ανοίξει από καταβολής της νεότερης ελληνικής μουσικής συνέκλιναν κι αντιμετώ- πιζαν τα όριά τους. Το Φορτηγό είναι η στιγμή της αυτοσυνειδησίας του ελληνικού τραγουδιού, η στιγμή που με μια βίαιη κίνηση ξεσκεπάζεται κι αποκαλύπτεται ποια καινούργια πραγματικότητα όφειλε ν’ αποδεχθεί για να ζήσει. Από κει και πέρα, το ελληνικό τραγούδι δεν θα μπορούσε να συνεχί- σει να λειτουργεί ανυποψίαστο,ερήμην των συνεπειών της συντριπτικής αυτής γνώσης, προσποιούμενο πως στηρίζεται δημιουργικά σε κάποιο ομοιογενές εθνικό καλλιτεχνικό παρελθόν. Το ελληνικό τραγούδι είναι ένοχο, στιγματισμένο με το προπατορικό αμάρτημα της αυτοσυνειδησί- ας του –αμάρτημα το οποίο διέπραξε το Φορτηγό , ξεκινώντας (απλώς) από ένα προσωπικό αίτημα απελευθέρωσης– και το οποίο θα κληροδο- τείται από γενιά σε γενιά, εις το διηνεκές, και κανένας δημιουργός, με κανέναν τρόπο,δεν θα μπορέσει να ξεφύγει απ’ αυτό.Αυτό δεν σημαίνει, ασφαλώς, πως δεν υπάρχουν δημιουργοί με εντελώς διαφορετικές βιω- ματικές, κοινωνικές και πνευματικές εμπειρίες, όπως και σημαντικά έργα που απέχουν,στο περιεχόμενο και τη μορφή τους,απ’ το παράδειγ- μα του Σαββόπουλου.Ολόκληρο όμως το ελληνικό τραγούδι θα κρίνεται πια και στο μέτρο που έχει ή δεν έχει συνείδηση του εαυτού του και του κόσμου στον οποίο ζει. Δίχως την επίγνωση αυτή, καμία καινούργια δημιουργική πράξη δεν θα μπορούσε να τεθεί σε λειτουργία – ούτε και το κυρίως έργο του Σαββόπουλου.Κι αυτή παραμένει σήμερα η ιστορική αξία των νεανικών τραγουδιών του. * * *