Διονύσης Σαββόπουλος

14 κάθε φορά που θα συναντά έναν καινούργιο αναγνώστη ή ακροατή του. Στον δοκιμιογράφο απομένουν τα μεταίχμια, το φως της αυγής, η αμφι- λύκη του δειλινού – και, φυσικά, η δική του ημέρα, το φως της δικής του τέχνης. Συχνά, τα βράδυα που δεν με παίρνει ο ύπνος, πιάνω τον εαυτό μου να ονειρεύεται πως γράφει κάποτε εκείνο το βιβλίο για τον Διονύση Σαββόπουλο…Κι όμως το βιβλίο έχει ήδη γραφτεί, το βιβλίο υπάρχει κι ο λόγος ανήκει αποκλειστικά σ’ εκείνο · ο ρόλος του συγγραφέα του έχει τελειώσει. Θ’ αποσυρθεί στο λευκό περιθώριο της τελευταίας σελίδας, σχεδιάζοντας αφηρημένος πάνω της παραλλαγές της υπογραφής του, προσπαθώντας να θυμηθεί ξανά τον γραφικό του χαρακτήρα. Δ.Κ.