Διονύσης Σαββόπουλος

ΠΡΟΛΟΓΟΣ [2003] «Για κάθε αρετή υπάρχει και η φρικαλέα της φιλολογία». (Σελίν, Ταξίδι στην άκρη της νύχτας ) Πάρωρα εκπληρωμένο όνειρο μιας παρατεταμένης εφηβείας, το βιβλίο που ακολουθεί παρακολούθησε, χρονικά και θεματικά, την εξέλιξη των τραγουδιών του Διονύση Σαββόπουλου αφοσιωμένο, κατά βάθος, στη νοσταλγία της εποχής που ήταν ταυτισμένο μαζί τους σαν να μας συν- δέουν με μιαν αλήθεια απόλυτη – σαν να τα ακούω και πάλι για πρώτη φορά · και συγχρόνως προσηλωμένο στο ερώτημα εκείνο το οποίο απο- τέλεσε, ήδη απ’ το τέλος της δεκαετίας του 1960, το χρυσόμαλλο δέρας τους: στο ερώτημα της πνευματικότητας – που,όσο παρωχημένο ή ανοί- κειο κι αν ακούγεται σήμερα, δεν έχει εκπέσει σε θρησκευτική, φιλοσο- φική ή ποιητική μεταφορά, αλλά παραμένει διακινδύνευση και ρήξη: μια κλήση που όποιος την αποδεχθεί βάζει τη μέχρι τότε ζωή του σε κίνδυνο. Το δοκίμιο είναι λογοτεχνικό είδος αντινομικό. Κουβαλά μέσα του, στο κυκλοφορικό και το νευρικό του σύστημα, την προσωπική σύλληψη του κόσμου και των έργων που θαυμάζει – αλλά και τα όρια, τις προβο- λές και τις ψευδαισθήσεις της.Μοιρασμένοι απ’ τη φύση τους ανάμεσα σε δύο αντίθετους πόλους, ο κριτικός κι ο δοκιμιογράφος βρίσκονται συγχρόνως και στην ανατολή και στη δύση του έργου για το οποίο γρά- φουν: στην ανατολή, γιατί αναζητούν μέσα του τις δυνάμεις της ζωής που υπάρχουν πριν κι έξω απ’ την τέχνη – και στη δύση, γιατί μιλούν πάντοτε εκ των υστέρων, αφού η δημιουργία έχει συντελεσθεί κι η μορ- φή απαρτιωθεί. Το φως της ημέρας θ’ ανήκει πάντοτε στο ίδιο το έργο,