Δικαιοσύνη: Η ουσία της πολιτικής

ΠΟΛΙΤΙΚΗ 45 Στην πραγματικότητα, όταν κάποιο κράτος φτάνει στα πρόθυ- ρα της κατάρρευσης, το ζήτημα δεν είναι αν θα πονέσει για να ανακάμψει αλλά το πόσο πολύ θα πονέσει και αν θα κατορθώσει να ανακάμψει. Το ΔΝΤ δεν μπορεί να εξαλείψει τον πόνο παρά μόνο να τον απαλύνει δανείζοντας με χαμηλό επιτόκιο και επιβάλλοντας με- ταρρυθμίσεις που μόνοι μας από καιρό έπρεπε να είχαμε κάνει. Η συνταγή του φυσικό είναι να μην αρέσει σε όλους. Όχι γιατί είναι αντίθετη σε κάποια ιδεολογία, αλλά διότι σε κανέναν δεν αρέσει η πτώση του βιοτικού του επιπέδου. Τα βασικά της στοι- χεία, όμως, δεν αμφισβητούνται. Η μείωση των ελλειμμάτων απαιτεί περικοπές δημόσιων δαπανών συμπεριλαμβανομένης της μείωσης μισθών και συντάξεων, καθώς και αύξηση της φο- ρολογίας, οι δε μεταρρυθμίσεις απαιτούν τόνωση της παραγωγι- κότητας και του ανταγωνισμού. Πριν καλά καλά εφαρμοσθούν κάποια μέτρα, άρχισε η μεμ- ψιμοιρία. Ο κάθε Έλληνας, με πρώτους τους τηλεοπτικούς δημο- σιογράφους, έγινε ειδικός στην αντιμετώπιση των οικονομικών κρίσεων. Να μην κοπούν μισθοί και συντάξεις, να πάρουν λεφτά από τους κλέφτες και τους πλούσιους, να μην επιβληθούν νέοι φόροι και άλλα πολλά. Στην κατάσταση που είμαστε, δεν υπάρχει ένα μέτρο που θα μας σώσει και έτσι θα αποφύγουμε τα άλλα. Και τους μισθούς πρέπει να κόψουμε, και από τους πλούσιους πρέπει να τα πάρουμε, και νέους φόρους πρέπει να επιβάλλουμε, και πάλι δεν φτάνει. Και η ανάπτυξη; Έχουμε μέλλον χωρίς οικονομική ανάπτυξη; Άλλο μεγάλο παραμύθι. Λες και αρκεί κάποιος να σφυρίξει και θα αρχίσει να σφύζει η οικονομία. Θα ρίξει π.χ. χρήμα (δανεικό βεβαίως) στην κατανάλωση και θα πάρουν μπροστά οι αυτοκινη-