Δικαιοσύνη: Η ουσία της πολιτικής

ΠΟΛΙΤΙΚΗ 41 Μνημόνιο, μνήμη και αντιδράσεις Υποθέτω ότι μπορεί να βρεθούν εξηγήσεις για την άρνηση κά- ποιων να υπερψηφίσουν μια απόφαση καταδίκης των εγκλημάτων του κομμουνισμού. Το ψήφισμα του Συμβουλίου της Ευρώπης είναι μια πράξη πολιτική και η συμμετοχή σ’ αυτήν ασφαλώς απαιτεί να ληφθούν υπόψη και άλλοι παράγοντες εκτός από τις διατυπώσεις του κειμένου. Ακόμα και μια καταδίκη του Ολοκαυ- τώματος δεν είναι ως πολιτική πράξη αυτονόητη, αν γίνει π.χ. τη στιγμή που εκδηλώνει μια αυθαίρετη επίθεση το Ισραήλ. Αν, όμως, για διάφορους λόγους πολιτικής σκοπιμότητας αρνούμαστε να συμμετάσχουμε σε μια πολιτική πράξη καταδίκης του Ολοκαυ- τώματος ή των εγκλημάτων που διαπράχθηκαν στο όνομα του κομμουνισμού, είναι βέβαιο ότι δεν επιτρέπεται να αφήνουμε την παραμικρή σκιά για την ηθική καταδίκη πράξεων που έχουν κα- ταγραφεί ως αποτρόπαιες στην Ιστορία της ανθρωπότητας. Το τεράστιο πρόβλημα με τις αντιδράσεις στην Ελλάδα κατά του ψηφίσματος είναι ακριβώς ότι δίνουν την εντύπωση πως όχι μόνον πολιτικά δεν ήταν σκόπιμη μια καταδίκη αλλά ούτε και ηθικά. Σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος, από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τον πρωθυπουργό μέχρι τον Καρατζαφέρη, έκλεισαν το μάτι στους εγχώριους απολογητές των εγκλημάτων του κομμουνισμού και υποσχέθηκαν να μην υποστηρίξουν το ψήφισμα, χωρίς να ψελλίζουν λέξη για τους λόγους που τους ένωσαν σ’ αυτή την πολιτική θέση και κυρίως χωρίς να ψελλίζουν λέξη για τη στάση τους έναντι των εγκλημάτων που αποδοκιμά- ζονται. Φαντάζομαι ότι είμαστε η μοναδική χώρα από τις 46 του Συμβουλίου της Ευρώπης που καταψήφισε ομόφωνα το ψήφισμα, γιατί είμαστε η μοναδική χώρα που υιοθετούμε θεωρίες τύπου