Το δικαίωμα του παιδιού στο σεβασμό

19 Υποτίμηση – Δυσπιστία Α πό τα πρώτα μας βήματα μεγαλώνουμε εκλαμβάνοντας το μεγάλο ως κάτι σημαντικότερο από το μικρό. «Είμαι μεγάλος» χαίρεται το παιδί που το έβαλαν πάνω στο τραπέζι. «Είμαι πιο ψηλός από σένα» διαπιστώνει με περηφάνια, συγκρίνοντας το μπόι του με αυτό του συνομήλικού του. Είναι δυσάρεστο να σηκώνεσαι στα δάχτυλά σου και να μην μπορείς να φτάσεις, δύσκολα προλαβαίνεις τους μεγά­ λους με τα μικρά βηματάκια σου, απ’ το μικρό σου χέρι γλι­ στράει το ποτήρι. Αδέξια, με κόπο, σκαρφαλώνει το παιδί στην καρέκλα, στο αμάξι, στα σκαλιά. Δεν μπορεί να πιάσει το πόμολο, να κοιτάξει έξω απ’ το παράθυρο, να κατεβάσει κάτι ή να το κρεμάσει, γιατί είναι ψηλά. Το πλήθος το σκεπά­ ζει, δεν το προσέχουν, το σπρώχνουν. Είναι άβολο, δυσάρε­ στο, να είσαι μικρός. Τον σεβασμό και τον θαυμασμό ξυπνάει αυτό που είναι μεγάλο, αυτό που καταλαμβάνει περισσότερο χώρο. Το μικρό είναι ασήμαντο, αδιάφορο. Μικροί άνθρωποι – μικρές ανά­ γκες, χαρές και λύπες.