Το δικαίωμα του παιδιού στο σεβασμό

JANUSZ KORCZAK 22 το πλήθος των ανθρώπων υπάκουο και στην τάξη; Πώς να προφυλαχτούμε από την κακοβουλία και την παραφροσύνη του ατόμου; Πώς να γεμίσουμε τις ώρες της ζωής με δράση, ξεκούραση και διασκέδαση; Πώς να τις προστατεύσουμε από την απάθεια, τον κορεσμό και την πλήξη; Πώς να δένουμε τους ανθρώπους σε πειθαρχημένα σύνολα, να διευκολύνου­ με τη συνεννόησή τους; Και πότε να τους διαλύουμε, πότε να τους χωρίζουμε; Τη μια να επισπεύδουμε και να ενθαρρύ­ νουμε και την άλλη να φρενάρουμε. Εδώ ν’ ανάβουμε, εκεί να σβήνουμε. Οι πολιτικοί και οι νομοθέτες τα δοκιμάζουν όλα αυτά προσεχτικά, και όμως σφάλλουν ξανά και ξανά. Συζητούν και για το παιδί, και αποφασίζουν, αλλά ποιος θα ζητήσει με αφέλεια τη γνώμη του και τη συγκατάθεσή του; Τι λόγο μπορεί να έχει ένα παιδί; Κοντά στον νου και στη γνώση, στον αγώνα για την ύπαρξη και τις επιρροές βοηθά και η πανουργία. Ο προνοητικός θα μυρίσει το σωστό μονοπάτι και θα ανταμειφθεί υπεράξια – πέρα από την όποια έντιμη εκτίμηση αποκτά ξαφνικά και εύκολα, εντυπωσιάζει και ξυπνά τον φθόνο. Με πονηριά πρέπει να γνωρίσεις τον άνθρωπο – εδώ πια δεν υπάρχουν εικονοστάσια αλλά το αχούρι της ζωής. Και το παιδί σουλατσάρει ανήμπορο με το σχολικό βιβλίο του, με την μπάλα του, με την κούκλα του, και διαισθάνεται πως κάτι σημαντικό και ισχυρό συμβαίνει πέρα από το ίδιο και χωρίς τη συμμετοχή του, κάτι που αποφασίζει για τη μοί