Διαβάζοντας με το παιδί μου στο σπίτι

16 επιστρέψουμε στα παιδιά μας τη χαρά που τους αξίζει και να αποκτήσουμε τη δύναμη που χρειαζόμαστε για να αντεπεξέλθουμε στη δύσκολη καθημε­ ρινότητα. Μοιραζόμαστε άπειρες ώρες με το παιδί μας. Σίγουρα μπορεί να υπάρξει μία ώρα και για μας. Δεν θα μας τη χαρίσει κανένας. Ούτε καν η συνείδησή μας. Θα πρέπει να τη διεκδικήσουμε και να παλέψουμε με τον εαυτό μας προκειμένου να την αποκτήσουμε. Το γεγονός ότι είμαστε γονείς δεν σημαί­ νει ότι δεν είμαστε ενήλικες με ανάγκες. Ως ζευγάρι πρέπει να βρίσκουμε μία μέρα την εβδομάδα ή κάποιο Σαββατοκύριακο που θα κάνουμε κάτι χωρίς τα παιδιά για να ανανεωθούμε. Να καθίσουμε με έναν φίλο και να συζητήσουμε χωρίς να εποπτεύουμε τι κάνει το παιδί. Να πάμε σινεμά για να επιτρέψουμε στο μυαλό μας να ξεκουραστεί. Όσο περισσότερο επενδύουμε στον εαυτό μας και στη σχέση μας τόσο περισσότερο ωφελείται και το παιδί. Το αν είμα­ στε καλοί γονείς δεν το αποδεικνύει το γεγονός ότι είμαστε διαρκώς μαζί του. Το αποδεικνύει η ουσιαστική σχέση που του προσφέρουμε. Πολλές φορές οι ενοχές έρχονται να παίξουν το ύπουλο παιχνίδι τους. «Τι γονείς είμαστε εμείς που αφήνουμε μόνο το παιδί;Τι θα μας έκανε αν το παίρ­ ναμε μαζί;» Το μυαλό μας θα γεννήσει προβλήματα: «Δεν έχω πού να αφήσω το παιδί». Υπάρχει μία εύκολη απάντηση για να ηρεμήσει ο μικρός τύραννος που βάζει μέσα μας τις ενοχές: «Αν ο σύντροφός μου και εγώ έπρεπε να νο­ σηλευτούμε, πού θα άφηνα το παιδί μου;». Το να φροντίζουμε τον εαυτό μας είναι πρωταρχικής σημασίας για τη σχέ­ ση μας με το παιδί. Ιδιαίτερα τώρα που πηγαίνει στην Α΄ Δημοτικού και οι απαιτήσεις αυξάνονται, τώρα περισσότερο από ποτέ χρειαζόμαστε τη δύνα­ μη για να το βοηθήσουμε. Ας έχουμε πάντα στον νου τις οδηγίες στο αερο­ πλάνο: «Αν πέσουν οι μάσκες οξυγόνου, πρώτα τοποθετείτε τη μάσκα σε σας και μετά στα παιδιά». Ας μην ξεχνάμε ακόμα πως είμαστε το πιο σημαντικό πρότυπο για τα παιδιά μας. Αν εμείς ζούμε, χαιρόμαστε, μαθαίνουμε, τότε κι αυτά θα ακολουθήσουν τον ίδιο δρόμο, ενώ θα βλέπουν τους γονείς τους ευτυχισμένους.