Διαλυμένο κορίτσι

13 � Μ ΟΙΡΑΖΟΜΑΙ ΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΜΕ ΤΗ ΛΟΥΙΖΑ . Είναι μεγαλύ- τερή μου και τα μαλλιά της μοιάζουν με ταραγμένο χρυσο- κόκκινο ωκεανό που φτάνει χαμηλά στην πλάτη της. Εί- ναι τόσο πυκνά που δεν μπορεί να τα συγκρατήσει ούτε με κοτσίδες ούτε με κότσους ή λαστιχάκια. Τα μαλλιά της μυρίζουν φράουλα· μυρίζει πιο ωραία από κάθε άλλη κο- πέλα που έχω γνωρίσει. Θα μπορούσα να την ανασαίνω για πάντα. Την πρώτη μου νύχτα εδώ, όταν ανασήκωσε την μπλού- ζα της για ν’ αλλάξει, τη στιγμή πριν πέσουν τα τρελά μαλ- λιά της στο κορμί της σαν προστατευτικό πέπλο, τις είδα και μου κόπηκε η ανάσα. Μου είπε: «Μη φοβάσαι, μικρή». Δεν φοβήθηκα. Απλώς δεν είχα ξαναδεί κοπέλα με επι- δερμίδα σαν τη δική μου.