Δεσμοί αίματος

Δ Ε Σ Μ Ο Ι Α Ι Μ Α Τ Ο Σ 21 Ο Κίαρον τής είχε γράψει ένα γράμμα, αφότου εκείνος και ο αδελφός του καταδικάστηκαν. Της το έστειλε στο τμήμα. Είχε κοκκινίσει όταν το διάβασε. Ακόμη το είχε φυλαγμένο στο πίσω μέρος ενός συρταριού στο υπνοδωμάτιό της, παρόλο που έπρεπε να το είχε καταστρέψει. «Εντάξει» είπε η Φλάναγκαν. «Ωραία. Ας ελπίσουμε να μην μπλέξει». Όταν ο Πέρντι βγήκε έξω κι έκλεισε την πόρτα, η Φλάναγκαν έφερε στον νου της τα λεπτά δάχτυλα του Κίαρον Ντιβάιν, τα μικρά κοψίματα στο δέρμα του. Έδιωξε την εικόνα από το μυαλό της και άνοιξε τον φάκελο μπροστά της. Η Φλάναγκαν συνάντησε την Πόλα Κάνιγχαμ στην υποδοχή στις έντεκα και είκοσι πέντε. Ύψος λίγο άνω του μετρίου, λεπτή αλλά όχι κοκαλιάρα, ίσως μια δεκαετία μικρότερη από τη Φλά- ναγκαν. Επαγγελματική συμπεριφορά. Κόφ’ το, σκέφτηκε η Φλάναγκαν. Για κάθε άνθρωπο που γνώριζε σχημάτιζε τέτοιες βιαστικές κρίσεις, σαν να ήταν ύποπτοι σε κάποια έρευνα για την οποία ήξερε μόνο εκείνη. Έριξε μια πρόχειρη ματιά στην ταυτότητα της Κάνιγχαμ, έγνεψε και της έδωσε το χέρι της. Αντάλλαξαν χειραψία. «Ευχαριστώ που με δεχτήκατε» είπε η Κάνιγχαμ. «Ξέρω ότι μόλις επιστρέψατε στη δουλειά. Σίγουρα θα έχουν μαζευτεί πολλά». «Παραδόξως λίγα» είπε η Φλάναγκαν. «Πάμε στο γραφείο μου;» «Βεβαίως». Έμειναν αμίλητες όσο η Φλάναγκαν οδηγούσε την Κάνιγχαμ πίσω από τις κλειδωμένες πόρτες στο γραφείο της. Η Κάνιγχαμ κάθισε και η Φλάναγκαν βολεύτηκε απέναντί της.