Δεσμοί αίματος

S T U A R T N E V I L L E 20 ρεί, με το που επέστρεψες, να περιμένεις ότι θα αναλάβεις μια μεγάλη υπόθεση. Θα περάσουν μήνες ή και παραπάνω μέχρι να συστήσεις εκ νέου μια σωστή ομάδα. Δεν μπορώ να σε έχω να κάθεσαι τόσον καιρό». Έδειξε τον φάκελο. «Το ξέρω, αλλά αυτό...» Ο Πέρντι την κοίταξε με το πιο αυστηρό του βλέμμα, το οποίο επιφύλασσε για τους πιο χαμηλόβαθμους. «Δεν είναι συναρπα- στική δουλειά, το ξέρω, αλλά υπάρχουν θύματα σ’ αυτές τις σελίδες που εξακολουθούν να χρειάζονται κάποιον να μιλήσει για λογαριασμό τους». «Φυσικά» είπε η Φλάναγκαν νιώθοντας σαν μαλωμένο παι- δί. «Έχετε δίκιο. Θα πιάσω αμέσως δουλειά». Ο Πέρντι έγνεψε και είπε «Σε αφήνω τότε». Κοντοστάθηκε στην πόρτα. «Α, ήθελα να σου πω. Άκουσες για τον μικρό Ντι- βάιν;» «Ότι αποφυλακίζεται, ναι». «Την Τετάρτη» είπε ο Πέρντι. «Τόσο σύντομα;» «Υποτίθεται ότι δεν το ξέρω. Το κρατάνε μυστικό για να μην τον κυνηγήσει ο Τύπος. Την προηγούμενη βδομάδα μας τηλεφώ- νησε η επιτηρήτρια αναστολής που τον ανέλαβε. Θέλει να σου μιλήσει. Της είπα να περάσει σήμερα, αργά το πρωί. Εντάξει;» Θυμόταν τον Κίαρον Ντιβάιν, παιδί τότε, νεαρός άντρας τώρα. Είχαν περάσει πάνω από εφτά χρόνια από τότε που καθόταν απέναντί της στο τραπέζι στην αίθουσα ανακρίσεων, με τα πρώτα αμήχανα σημάδια της εφηβείας. Ήταν η μόνη στην οποία είχε μιλήσει. Την προσφωνούσε με το μικρό της όνομα. Ακόμα κι όταν ομολόγησε, δυσκολευόταν να φανταστεί εκείνο το αγοράκι να κάνει κάτι τόσο φρικτό. Είχε εκφράσει τις αμφιβολίες της, αλλά είχε ομολογήσει, και αυτό ήταν αρκετό.