Δεσμοί αίματος

S T U A R T N E V I L L E 18 τές οι φρικτές στημένες εικόνες που αντιπαθούσε, αλλά ο Άλι- στερ επέμενε. Την τελευταία φορά που έφυγε από το γραφείο, τις είχε αναποδογυρίσει. Για να μη σκονίζονται, είχε πει στον εαυτό της, αλλά ένα κομμάτι της πίστευε ότι το έκανε για να προφυλάξει την οικογένειά της απ’ ό,τι γινόταν εδώ. Η Φλάναγκαν τις σήκωσε και ξαφνιάστηκε από το πόσο μικροί φαίνονταν η Ρουθ και ο Ιλάι, πόσο είχαν αλλάξει, κι ένιωσε μια παράξενη θλίψη για το μικρότερο παιδί που είχαν αφήσει πίσω τους σ’ αυτές τις εικόνες. Ένα χτύπημα στην πόρτα ξαφνικά την έκανε να πεταχτεί. «Περάστε» είπε ξεφυσώντας. Ο ανακριτής διευθυντής Στίβεν Πέρντι άνοιξε την πόρτα. Ήταν ένας γεροδεμένος άντρας με γυαλιά και πυκνά μαύρα μαλλιά που κάποιοι υποψιάζονταν ότι ήταν περούκα. Η Φλά- ναγκαν τα είχε περιεργαστεί απ’ όσο πιο κοντά μπορούσε και δεν βρήκε αποδείξεις που να στήριζαν τον ισχυρισμό, αν και υποψιαζόταν ότι τα έβαφε. «Χαίρομαι που σε ξαναβλέπω» είπε. «Πώς είσαι;» «Καλά, σας ευχαριστώ» είπε ελπίζοντας να μην της ζητήσει να το αναλύσει. Ο ανακριτής διευθυντής δεν ήταν ανόητος σαν τον Χόι. Δεν είχε βέβαια συναισθηματική νοημοσύνη, δυσκολευόταν στις χαλαρές συζητήσεις, αλλά δεν ήταν ηλίθιος. Ήξερε ότι δεν έπρε- πε να την πιέσει να μιλήσει για την ασθένειά της. «Ωραία, ωραία» είπε. Του έδειξε την καρέκλα μπροστά στο γραφείο της και κά- θισε κι εκείνη. «Όχι, δεν θα μείνω». Στάθηκε για λίγο, νιώθοντας άβολα, σαν ποντικός ανάμεσα σε αγέλη με γάτες. Ήταν στο χέρι της Φλάναγκαν να τον ελευθερώσει. «Τι θα θέλατε;» «Α, κατά πρώτον ήθελα να σε καλωσορίσω». Έσκυψε το