Δεν το έκανα εγώ! (Ή μήπως το έκανα;)

Ό λαάρχισαν έναήσυχο κυριακάτικοπρωι­ νό από το υπνοδωμάτιο της Αμέλιας και συγκεκριμένα από το γραφείο της. Εκεί δη­ λαδή που η Αμέλια άφηνε πάντα την κασετίνα της… «Βαριέμαι» είπε το μολύβι στον εαυτό του ανόρεχτα. Ναι, το μολύβι βαριόταν. Ήταν τόση ώρα κλεισμένο στην κασετίνα και δεν είχε με ποιον να μιλήσει. Όχι ότι ήταν μόνο του μέσα εκεί. Δίπλα του καθόταν ο μαύρος μαρκαδόρος – που αντί για μαύρο είχε κόκκινο καπάκι–, αλ­ λά κοιμόταν. Παραδίπλα ήταν το διορθωτικό, που όμως όποτε άνοιγε το καπάκι του μύριζε 5