Δεν θέλαμε να ξέρουμε

Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΤΟΥ ΓΚΕΜΠΕΛΣ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ 30 Έτσι, πρώτη φορά στη ζωή μου έπρεπε να πάω στο Γραφείο Ευρέσεως Εργασίας. Εγγράφηκα ως άνεργη και μου έδιναν διάφορες διευθύνσεις για να περνάω από συνέντευξη μήπως με προσλάμβαναν. Για ένα μικρό διάστημα δούλεψα σε κάποιο βιβλιοπωλείο. Μου άρεσε τρομερά το διάβασμα. Τότε ακόμη δεν είχα διαβάσει πολλά βιβλία, αλλά μου άρεσε πολύ να δια­ βάζω. Και δεν είχαν πρόβλημα να μου δώσουν εκατό μάρκα. Αυτό έγινε εκείνο τον παγερό χειμώνα του 1929. Είχα ήδη κλείσει τα δεκαοκτώ τότε. Πάντως, η δουλειά ήταν απαίσια. Στους χώρους του βιβλιοπωλείου έκανε πολύ κρύο γιατί άνα­ βαν τη θέρμανση αργά και οι συνάδελφοι ήταν πολύ απλοϊκοί και καθόλου φιλικοί. Ένιωθα πραγματικά δυστυχισμένη. Τότε, μια μέρα ο πατέρας μου συνάντησε στον δρόμο έναν γείτονα. Ο νομικός δόκτωρ Χούγκο Γκόλντμπεργκ ήταν ένας Εβραίος ασφαλιστικός πράκτορας. Έπιασαν την κουβέντα με τον πατέρα μου, πώς είστε, πώς πάει η δουλειά, τι κάνουν τα παιδιά... Κάποια στιγμή ο πατέρας μου είπε: «Α, η Χίλντε έχει μεγαλώσει πολύ, δουλεύει μάλιστα τώρα πια». «Έτσι, ε; Και με τι ασχολείται;». Κι ύστερα ο κύριος Γκόλντμπεργκ είπε: «Να σας πω, η γραμματέας μου παντρεύεται σύντομα και θα πρέπει να σταματήσει τη δουλειά. Στείλτε μου την κόρη σας να τη δω, θυμάμαι ότι ήταν πολύ έξυπνο κορίτσι». Την άλλη κιόλας μέρα επισκέφθηκα τον δόκτορα Γκόλντ­ μπεργκ στο γειτονικό σπίτι και συστήθηκα ως ενήλικη. Δεν τον είχα ξαναδεί, αλλά κι αν τον είχα συναντήσει παλιότερα θα τον είχα χαιρετήσει κάνοντας υπόκλιση. Δεν είχα ιδέα ότι με γνώ­ ριζε ήδη. Ο κύριος Γκόλντμπεργκ μού είπε: «Ας κάνουμε μια δοκιμή. Ο ασφαλιστικός κλάδος έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Δεν γνωρίζετε όλες τις πτυχές του» συνέχισε «αλλά σίγουρα θα