Δεν θέλαμε να ξέρουμε

Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΤΟΥ ΓΚΕΜΠΕΛΣ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ 26 ήθελα να γίνω τραγουδίστρια της όπερας, αλλά αυτή η εμπειρία δεν ήταν αρκετή για κάτι τέτοιο. Στο γυμνάσιό μας μπορούσαμε να παρακολουθήσουμε και μαθήματα Οικιακής Οικονομίας. Όμως ο πατέρας μου είπε: «Φτάνει τόσο. Δεν πληρώνω άλλο. Οικιακά θα μάθει στο σπί­ τι, όχι στο σχολείο. Τέρμα το σχολείο». Έτσι, όταν τέλειωσε το μονοετές τμήμα του γυμνασίου, σταμάτησα το σχολείο. Αρχικά βοηθούσα τη μητέρα μου στις δουλειές του σπιτιού. Αλλά τα πράγματα δεν πήγαιναν πολύ καλά. Ήταν απαίσια. Οι δουλειές στην κουζίνα μού φαίνονταν φρικτές και η μαμά πραγ­ ματικά χαιρόταν όταν με έστελνε να ξεσκονίσω το υπόλοιπο σπίτι, γιατί στην κουζίνα έτσι κι αλλιώς τα έκανα θάλασσα. Η κατάσταση ήταν πολύ δυσάρεστη. Ανέκαθεν επιθυμία της μη­ τέρας μου ήταν να αποκτήσω μια επαγγελματική κατάρτιση. Εγώ όμως εκείνη την εποχή ήθελα να βρω όσο το δυνατόν πιο σύντομα μια δουλειά γραφείου. Δεν με ενδιέφερε πού, αρκεί να ήταν δουλειά γραφείου. Οι γυναίκες που δούλευαν σε γραφείο, γραμματείς, διοικη­ τικές βοηθοί, υπάλληλοι σε ασφαλιστικές εταιρείες, μου φαί­ νονταν πολύ ελκυστικές, και για μένα ήταν κάτι που άξιζε να το επιδιώξω πάνω απ’ όλα. Έτσι άρχισα να ψάχνω θέσεις εργασίας στις αγγελίες στην Berliner Morgenpost –η εφημερίδα υπήρχε από τότε– και βρήκα μία. «Ζητείται νεαρή εργατική ασκούμενη για σύμβαση δύο ετών». Και στη συνέχεια διάβασα: Χαουσφόγκταϊλ Πλατς. Εκεί­ νη την εποχή ήταν πολύ κομψή περιοχή. Ήξερα ότι εκεί έμενε η ανώτερη τάξη όλης της χώρας, ήταν αριστοκρατική περιοχή. Έπρεπε να παρουσιαστώ ως τη μία η ώρα. Έτρεξα να πάρω το τρένο και πήγα στην εταιρεία Κουρτ Γκλέσινγκερ & Σία. Ήταν