Δείτε μας που χορεύουμε

L E Ϊ L A S L I M A N I 24 Ματίλντ, αυτό που ο ίδιος θεωρούσε έναν μάταιο πόλεμο. ΗΜατίλντ δεν έμαθε ποτέ πόσον καιρό είχε περάσει ο Αμίν στην αγκαλιά αυτής της γυναίκας. Αγνοούσε αν επρόκειτο για αγάπη, αν είχαν ανταλλάξει τρυφερά λόγια ή αν, αντί- θετα –και αυτό ήταν ίσως χειρότερο– είχαν βιώσει ένα βου- βό, σαρκικό πάθος. Με τα χρόνια ο Αμίν είχε γίνει ακόμα πιο όμορφος. Οι κρόταφοί του είχαν ασπρίσει και είχε αφήσει ένα λεπτό γκρίζο μουστάκι που τον έκανε να μοιάζει με τον Ομάρ Σαρίφ. Όπως οι σταρ του σινεμά, φορούσε κι εκείνος γυα- λιά ηλίου που δεν τα έβγαζε σχεδόν ποτέ. Αλλά δεν ήταν μόνο το μαυρισμένο του πρόσωπο, το τετράγωνο πιγούνι, τα λευκά του δόντια που αποκαλύπτονταν τις σπάνιες φο- ρές που χαμογελούσε, δεν ήταν μόνο αυτά που τον έκαναν όμορφο. Η ηλικία αναδείκνυε τον ανδρισμό του. Οι κινή- σεις του είχαν γίνει πιο χαλαρές, η φωνή του πιο βαθιά. Τώρα πια, η αυστηρότητά του περνιόταν για σύνεση, το σοβαρό του ύφος τον έκανε να θυμίζει εκείνα τα θηρία που, ενώ είναι σωριασμένα πάνω στην άμμο και μοιάζουν νωθρά, ξαφνικά, μ’ έναν πήδο, χυμούν στο θήραμά τους. Δεν είχε πλήρη επίγνωση της γοητείας που ασκούσε, την ανακάλυπτε σταδιακά, όσο αυτή ανθούσε, σαν να ήταν κάτι έξω από αυτόν. Και σ’ αυτόν τον τρόπο που είχε να ξαφνιάζεται με τον ίδιο του τον εαυτό οφειλόταν μάλλον η επιτυχία του στις γυναίκες. Ο Αμίν είχε αποκτήσει αυτοπεποίθηση και είχε πλουτί- σει. Δεν περνούσε πια τις νύχτες κοιτάζοντας το ταβάνι με τα μάτια ανοιχτά υπολογίζοντας τα χρέη του. Δεν έβλεπε