Δείτε μας που χορεύουμε

L E Ϊ L A S L I M A N I 22 ρικές φορές, της συνέβαινε να παραποιήσει τους λογαρια- σμούς. Άλλαζε μια γραμμή, επινοούσε έναν επιπλέον εργάτη ή μια παραγγελία που δεν είχε γίνει ποτέ. Και σε ένα συρτάρι του οποίου μόνο εκείνη είχε το κλειδί έκρυβε μάτσα χαρτονομίσματα τυλιγμένα σε ρολό που τα συγκρα- τούσε ένα μπεζ λαστιχάκι. Το έκανε εδώ και τόσον καιρό που δεν ένιωθε πια ντροπή ούτε και φοβόταν μήπως την ανακαλύψουν. Το ποσό ολοένα και μεγάλωνε και εκτιμού- σε πως ήταν μια παρακράτηση που την άξιζε, ένας φόρος που επέβαλλε ως αποζημίωση για τις ταπεινώσεις που εί- χε υποστεί. Και ως εκδίκηση. Η Ματίλντ είχε γεράσει και μάλλον εξαιτίας εκείνου, σίγουρα εξαιτίας εκείνου, έδειχνε μεγαλύτερη από την ηλι- κία της. Το δέρμα του προσώπου της, διαρκώς εκτεθειμέ- νο στον ήλιο και στον άνεμο, φαινόταν πιο τραχύ. Το μέ- τωπο όπως και οι γωνίες του στόματός της είχαν γεμίσει ρυτίδες. Ακόμα και το πράσινο των ματιών της είχε χάσει τη λάμψη του, σαν πολυφορεμένο φόρεμα. Είχε παχύνει. Για να προκαλέσει τον άντρα της, μια μέρα που είχε καύ- σωνα, άρπαξε το λάστιχο που χρησιμοποιούσαν για να πο- τίζουν τον κήπο και, μπροστά στα μάτια της υπηρέτριας και των εργατών, κατάβρεξε όλο της το σώμα. Τα ρούχα της κόλλησαν πάνω της, αποκαλύπτοντας τις σκληρές της θηλές και το τρίχωμα της ήβης της. Εκείνη την ημέρα οι εργάτες, περνώντας τη γλώσσα πάνω στα μαυρισμένα δό- ντια τους, προσευχήθηκαν στον Θεό μη και τρελαθεί ο Αμίν. Γιατί μπορεί να έκανε κάτι τέτοιο μια ενήλικη γυναί- κα; Πράγματι, μερικές φορές κατάβρεχαν τα παιδιά όταν