Δείτε μας που χορεύουμε

20 Α ρχικά είχε πει όχι. Όχι επειδή δεν είχαν την οικονο- μική δυνατότητα. Αλλά διότι το νερό ήταν ένα σπά- νιο και πολύτιμο αγαθό που δεν μπορούσε να το χρησι- μοποιεί κανείς για τη διασκέδασή του. Είχε πει όχι βάζο- ντας τις φωνές, επειδή η ιδέα της επίδειξης αυτού του απρεπούς θεάματος σε εξαθλιωμένους χωρικούς τού ήταν απεχθής. Τι θα έλεγαν για την ανατροφή που έδινε στον γιο του, για το πώς χειριζόταν τη γυναίκα του, αν την έβλεπαν μισόγυμνη να κολυμπά σε μια πισίνα; Τότε κι αυτός δεν θα ήταν καλύτερος από τους παλιούς αποίκους ή από κείνους τους αστούς με τα έκλυτα ήθη που αφθο- νούσαν στη χώρα και πρόβαλλαν ασύστολα την εκθαμβω- τική επιτυχία τους. Όμως η Ματίλντ δεν το έβαλε κάτω. Έκανε πέρα τις αντιρρήσεις του. Χρόνο με τον χρόνο έφερνε πάλι το θέμα στο τραπέζι. Κάθε καλοκαίρι, όταν φυσούσε το σάρκι 2 και όταν η εξοντωτική ζέστη τής έσπαγε τα νεύρα, πετούσε ξανά την ιδέα της πισίνας που ο σύζυγός της αποστρεφό- ταν. Εκείνη σκεφτόταν ότι δεν μπορούσε να την καταλά- βει, μια και δεν ήξερε κολύμπι και φοβόταν το νερό. Τον καλόπιασε, του ψιθύρισε γλυκόλογα, τον ικέτεψε. Δεν ήταν ντροπή να επιδεικνύουν την επιτυχία τους. Δεν έβλα- πταν κανέναν, είχαν κάθε δικαίωμα να απολαμβάνουν τη 2 Καυτός άνεμος που έρχεται από τη Σαχάρα .