Για μια χούφτα βινύλια (Pocket)

[ 15 ] ελάχιστοι άνθρωποι ανηφόριζαν τη Σίνα, οπλισμένοι όλοι με μεγά- λες ομπρέλες που δεν κατάφερναν να τους προφυλάξουν από τη νεροποντή. Τα αυτοκίνητα μαρσάριζαν αχνίζοντας στην ανηφόρα, και η Τατιάνα θυμήθηκε πάλι τον προηγούμενο χειμώνα στο Λον- δίνο. Ακόμα και για δεδομένα Λονδίνου, η περυσινή χρονιά ήταν από τις πιο βροχερές της τελευταίας εικοσαετίας. Η Τατιάνα λαχτα- ρούσε τον ήλιο της Μεσογείου και, επειδή πιεζόταν κι από διάφο- ρους προσωπικούς λόγους, είχε πάρει την απόφαση να γυρίσει στην Ελλάδα οριστικά. «Ωραία!» γκρίνιαξε μέσα από τα δόντια της. «Έφυγα από το Λονδίνο για να γλιτώσω από τη βροχή, και η βροχή με ακολούθησε στην Αθήνα. Όλοι λένε ότι τέτοιο βροχερό χειμώνα είχαν χρόνια να ζήσουν. Είναι όπως το λένε και οι Travis: Why does it always rain on me?» Τότε πρόσεξε το CD που έπαιζε, και χαμογέλασε. Ήταν το CD «των βροχερών ημερών», όλο μελαγχολικά τραγούδια που μιλού- σαν για βροχές, δάκρυα και χωρισμούς. Το είχε αφήσει ο Φώντας επίτηδες στο CD player, το Σάββατο στο κλείσιμο του μαγαζιού. Αυτό ήταν ένα από τα αστεία τους. Όποιος έκλεινε το μαγαζί το Σάββατο άφηνε ένα CD μέσα στο στερεοφωνικό, ένα CD το οποίο υπέθετε ότι θα ταίριαζε στη διάθεση εκείνου που είχε σειρά να ανοίξει τη Δευτέρα το πρωί. Αχ, βρε Φώντα, διάνα έκανες, συλλογίστηκε η Τατιάνα, ακούγο- ντας το «In the Rain» των Dramatics. Έτσι μου ’ρχεται να βγω στη βροχή, να καθίσω στη μέση του δρόμου και να βάλω τα κλάματα. Φταίει μάλλον αυτός ο βλάκας ο Βαλεντίνος και η πλύση εγκεφά- λου που μας κάνουν όλοι με τη γιορτή του. Με την κούπα στο χέρι, βολεύτηκε στο ψηλό σκαμπό πίσω από