Για μια χούφτα βινύλια (Pocket)

[ 18 ] ποιος που ήθελε να κάνει κακό και στην αδελφή της και στην ίδια… κάποιος που της ήταν γνωστός... Έπιασε το κινητό της και σχημάτισε τον αριθμό της Σόνιας. Την είχε πιάσει ανησυχία για την αδελφή της. Μπορεί η Σόνια να ήταν τέσσερα χρόνια μεγαλύτερή της, αλλά η Τατιάνα είχε συνηθίσει να τη φροντίζει και να την νταντεύει. Το είχε αυτό η Σόνια, κατάφερνε πάντοτε να την νταντεύουν οι άλλοι, να παίζει με άνεση τον ρόλο της ευαίσθητης και αδύναμης γυναίκας. Την είχε κακομάθει κι ο Φώντας, δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια, μέχρι που η Σόνια τον παρά- τησε σύξυλο, όταν αρνήθηκε να την ακολουθήσει στο Πήλιο, τότε που την έπιασαν οι οικολογικές της ανησυχίες. «Παρακαλώ;» ακούστηκε βραχνή η φωνή της αδελφής της. «Καλημέρα, η Τατιάνα είμαι. Τι κάνεις; Σε είδα κάπως περίεργα απόψε στον ύπνο μου και είπα να σε πάρω». «Κοίτα, Τατιάνα, αν σ’ έβαλε ο Φώντας να μου τηλεφωνήσεις, να του πεις ότι εγώ…» «Κόφ’ το, μωρέ Σόνια. Κανείς δεν μ’ έβαλε να σου τηλεφωνήσω. Σε είδα στον ύπνο μου άσχημα και ανησύχησα, αυτό είναι όλο. O Φώντας δεν έχει έρθει ακόμη στο μαγαζί». «Μπα, προφητικά όνειρα έβλεπες; Πώς έτσι; Εσύ είσαι ρεαλί- στρια και δεν πιστεύεις σ’ αυτά. Τέλος πάντων. Nα πεις στον Φώντα να μου στείλει τα λεφτά σήμερα αύριο, γιατί έχω ξεμείνει τελείως. Θέλει επισκευή η στέγη, πρέπει να αγοράσω ξύλα, μου χάλασε ο ηλιακός. Άσε, πού να σ’ τα λέω. Αχ, βρε αδελφούλα, να ’ξερες τι τραβάω εδώ πάνω στα βουνά και στις ερημιές! Αλήθεια, Τατιανάκι, μήπως έχεις εσύ τίποτα λεφτά να μου δανείσεις; Θα σου τα επι- στρέψω με την πρώτη ευκαιρία». « Αδελφούλα , ξέρεις πολύ καλά ότι δεν έχω μία. Πάλι καλά που ο