Για μια χούφτα βινύλια (Pocket)

[ 17 ] ποιος θα σταματήσει τη βροχή. Ευτυχώς που βρέθηκε ο Φώντας, σκέφτηκε η Τατιάνα για πολλοστή φορά. Αλλιώς, πέρυσι που γύρι- σα από το Λονδίνο, θα αναγκαζόμουν να πιάσωδουλειά σε φροντι- στήριο και να ξεχάσω τη διατριβή μου ή να κάνω τη σερβιτόρα σε κανένα καφέ, τριάντα τεσσάρων χρόνων γαϊδούρα. Πώς τα φέρνει όμως η τύχη! Πού να το φανταστώ στα δεκατέσσερά μου, τότε που πήγα στο δισκάδικο του Φώντα, στην πλατεία Κύπρου της Καλλι- θέας, για να μου γράψει μια κασέτα, ότι θα γινόταν ο σωτήρας μου σ’ αυτή τη δύσκολη φάση της ζωής μου. «Μωρέ, δεν γαμιέται, θ’ ανάψω τσιγάρο!» αναφώνησε. Δύο μήνες τώρα προσπαθούσε να το κόψει, αλλά, επειδή ήξερε την αδυναμία της, έκρυβε πάντοτε ένα πακέτο για ώρα ανάγκης. Άνοιξε το βαθύ συρτάρι με τα τιμολόγια και τα λογιστικά βιβλία και έβγαλε ένα πακέτο τσιγάρα μέσα από το κουτί με τις σφραγίδες του μαγαζιού. Το άναψε, τράβηξε μια γερή ρουφηξιά και χαμογέλασε πλατιά. Τι θέλει ο άνθρωπος για να είναι ευτυχισμένος; σκέφτηκε. Καλή μουσική, ένα τσιγαράκι και μια κούπα αρωματικό τσάι. Ήπιε μια γουλιά από το βαρύ μαύρο τσάι της. Η υπερένταση δεν έλεγε να καταλαγιάσει. Δοκίμασε το άλλο κόλπο που την ηρεμούσε συνήθως: σηκώθηκε και άρχισε να τακτοποιεί τα βινύλια κατ’ από- λυτη αλφαβητική σειρά. Σήμερα όμως το κόλπο δεν έπιανε. Στο μυαλό της γύριζε συνέχεια το όνειρο που είχε δει το προηγούμενο βράδυ. Είχε πάει, λέει, να δει την αδελφή της τη Σόνια, που ζούσε μόνη στο Πήλιο σ’ ένα παλιό χωριατόσπιτο έξωαπό τηΜακρινίτσα. Πλησιάζοντας στο σπίτι, ένα μεγάλο μαύρο σύννεφο σκοτείνιασε τον ουρανό και ένας κεραυνός έπεσε πάνω στην κεραμοσκεπή. Η Τατιάνα άρχισε να τρέχει προς το σπίτι για να δει αν ήταν καλά η Σόνια… ξαφνικά όμως ένιωσε ότι κάποιος την κυνηγούσε… κά-