17 Η κυρία Άλμπερτ κοίταξε το ρολόι, αναστέναξε ξανά και μας έδωσε ένα χρυσό κλειδί λέγοντας: «Σας εμπιστεύομαι. Θα επιστρέψω μεθαύριο. Δεν είστε απατεώνισσες ή κλέφτρες, σωστά;». Ορκιστήκαμε ότι είμαστε πολύ ειλικρινή και αξιόπιστα δωδεκάχρονα κορίτσια και έπειτα η γυναίκα εξαφανίστηκε βιαστικά. Εκείνη τη στιγμή θυμηθήκαμε ότι δεν είχαμε ρωτήσει τίποτα για την αμοιβή. «Φρίντα» είπε η Πόλι «πρέπει να βγάλουμε τη Χρυσουλίνα από κάτω από τον καναπέ. Αλλιώς, πώς θα παίξουμε μαζί της;». Αλλά εκείνη τη στιγμή η γάτα βγήκε μόνη της. Μας κοίταξε και νιαούρισε. Ήταν πραγματικά απίστευτα χαριτωμένη. Και κάπως… χαριτωμένα εύσωμη βέβαια… Έπειτα η Χρυσουλίνα πήγε προς την αμμολεκάνη της, στάθηκε ακριβώς δίπλα και έκανε το πιπί της κατευθείαν πάνω στο χαλί. «Ιιιιιχ!» φώναξε η Πόλι και πήδηξε τρομαγμένη στο πλάι. Το πιπί της γάτας απορροφήθηκε αμέσως από το πάτωμα. Δεν μπορούσαμε να δούμε τίποτα πια, γιατί το χαλί είχε ήδη πολλά σκούρα σχέδια. Ή μήπως ήταν όλα αυτά ΠΡΩΗΝ πιπί;
RkJQdWJsaXNoZXIy MTY1MTE=