Αυτή η γλυκιά αρρώστια

P A T R I C I A H I G H S M I T H 14 την άκουγε· τον ρώτησε τι είδους εµπειρογνώµονας ήταν στην Υφαντουργία Τσέσγουικ, και της απάντησε πως διάφοροι αντα­ γωνιστές έρχονταν στο εργοστάσιο µε σκοπό να κατασκοπεύσουν και ν’ ανακαλύψουν, για παράδειγµα, τη φόρµουλα του υγρού διαλύµατος που χρησιµοποιούσαν στην Τσέσγουικ για να βάφουν τα νάιλον. «Πλάκα µου κάνετε! Η κυρία ΜακΚάρτνεϊ είπε πως διευθύ­ νετε την Τσέσγουικ και πως οι άλλοι έρχονται σ’ εσάς αντί να πηγαίνετε εσείς σ’ αυτούς, επειδή η εταιρεία σας δεν µπορεί να σας στερηθεί ούτε λεπτό» συνέχισε απτόητο το κορίτσι, και η φωνή της καµπάνιζε στον κοιµισµένο δρόµο. «∆εν ξέρω από πού το συµπέρανε αυτό. Την εταιρεία τη διευθύνει κάποιος Λιούισον. Εγώ είµαι ένας απλός χηµικός, επικεφαλής των µηχανικών». «Μια και µιλάµε για χηµεία, στοίχηµα πως αποκτήσατε ένα ολοκαίνουργιο χηµικό στοιχείο στο πάνω µπάνιο της κυρίας ΜακΚάρτνεϊ» γέλασε εκείνη. «Το προσέξατε εκείνο το πορτο­ καλί κατακάθι στην µπανιέρα, κάτω από τη βρύση;» O Nτέιβιντ, που γνώριζε τα πάντα για τα πορτοκαλί ιζήµατα, γέλασε κι αυτός µε τη σειρά του και, καθώς περνούσαν κάτω από µια λάµπα του δρόµου, έριξε µια µατιά στο κορίτσι. Ήταν γύρω στα είκοσι τέσσερα και κοντά στο ένα κι εβδοµήντα, όχι όµορφη αλλά δεν της έλειπε εντελώς η γοητεία. Τα ανοιχτοκά­ στανα µάτια της τον κοιτούσαν µε ντοµπροσύνη και αφελή σκανδαλιά. «Φτάσαµε. Εδώ δεν είµαστε;» ρώτησε δείχνοντας το µουντό σπίτι πλάι στ’ άλλα. «Nαι» έκανε ο Nτέιβιντ, που θα ’βρισκε το σπίτι και µε κλειστά τα µάτια, καθώς τον οδηγούσαν οι ανωµαλίες του πε­ ζοδροµίου κάτω από τα πόδια του. Το κορίτσι σταµάτησε λίγα µέτρα πριν από την είσοδο, και