Αυτή η γλυκιά αρρώστια

Α Υ Τ Η Η Γ Λ Υ Κ Ι Α Α Ρ Ρ Ω Σ Τ Ι Α 19 αύριο». Κι έκλεισε το τηλέφωνο σαν να ’χε βάλει τα κλάµατα στη σκέψη του ατέλειωτου Σαββατοκύριακου που τον περίµενε. O Nτέιβιντ ακούµπησε σιγανά το ακουστικό κι ανέβηκε ακρο­ ποδητί στο δωµάτιό του που ήταν στη δυτική πλευρά του δεύ­ τερου ορόφου. Κάτω από την πόρτα ενός από τα πίσω δωµάτια γλιστρούσε µια χαραµάδα φως, και υπέθεσε πως ήταν το δωµά­ τιο της κοπέλας. Ξεκλείδωσε µ’ ένα µακρύ κλειδί. «Έφι… Απαί­ σιο δεν είναι;» τον είχε ρωτήσει απολογητικά. «O πατέρας µου µου έδωσε το όνοµα µιας παλιάς του αγάπης». O Nτέιβιντ αναρωτήθηκε µήπως ο πατέρας της ήταν ακόµη ερωτευµένος µε την παλιά του αγάπη, την Έφι, αλλά είχε παντρευτεί µια µέγαιρα. Η ζωή ήταν πολύ, πολύ παράξενη, όµως ο Nτέιβιντ Κέλσι είχε την ακλόνητη πεποίθηση πως γι’ αυτόν επρόκειτο να εξε­ λιχθεί απρόσκοπτα.