Αχ, κουνελάκι, κουνελάκι (Μικρές Καληνύχτες)

Το φεγγάρι ασημένιο ξεπροβάλλει πίσω απ’ των δέντρων τα πανύψηλα κλαδιά κι όλα τ’ αστέρια του ουρανού αναβοσβήνουν για να γιορτάσουν την καινούρια τη βραδιά. – Ώρα για ύπνο, μικρό μου κουνελάκι, λέει με γλύκα και αγάπη η μαμά. Σε περιμένει το ζεστό σου κρεβατάκι και μια μεγάλη, μια τεράστια αγκαλιά. – Θέλω να παίξω, δεν κουράστηκα καθόλου, της απαντάει και γελάει πονηρά. Θέλω να παίξω και δε νύσταξα ακόμη, μόνο για λίγο, δεν τελείωσα μαμά.