Ο αχός της εποχής

Ο Α Χ Ο Σ Τ Η Σ Ε Π Ο Χ Η Σ 19 και γίνεται να μπει στη θέση της, αλλά σας διαβεβαιώνω ότι θα είστε χειρότερα μετά». Σκέφτηκε τον Ζακρέφσκι 2 και το Μεγάλο Σπίτι και το ποιος μπορεί να τον είχε αντικαταστήσει. Σίγουρα κάποιος θα το είχε κάνει. Σε τούτο τον κόσμο, έτσι όπως ήταν φτιαγμένος, δεν έλειπαν οι Ζακρέφσκι. Ίσως όταν θα ερχόταν ο Παράδει­ σος, και συγκεκριμένα σε διακόσια δισεκατομμύρια χρόνια, δεν θα χρειάζεται πια να υπάρχουν άνθρωποι σαν τον Ζακρέ­ φσκι. Υπήρχαν στιγμές που το μυαλό του αρνιόταν να δεχθεί αυτό που συνέβαινε. Δεν είναι δυνατόν, γιατί κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσε ποτέ να συμβεί, όπως είπε και ο ταγματάρχης όταν αντίκρισε την καμηλοπάρδαλη. Έλα όμως που θα μπορούσε και όντως συνέβαινε. Το πεπρωμένο είναι απλώς ένας επιβλητικός όρος για κάτι που δεν μπορείς να αλλάξεις. Όταν η ζωή σού λέει «Έτσι λοιπόν», συγκατανεύεις και το αποκαλείς πεπρωμένο. Έτσι λοιπόν, το πεπρωμένο του ήταν να ονομαστεί Ντμίτρι Ντμι­ τρίεβιτς. Κι αυτό δεν μπορούσε να αλλάξει. Ο ίδιος δεν θυ­ μόταν, φυσικά, τη βάπτισή του, αλλά δεν είχε λόγο να αμφι­ σβητήσει την αλήθεια της ιστορίας. Η οικογένεια είχε μα­ ζευτεί στο γραφείο του πατέρα του, γύρω από μια φορητή κολυμπήθρα. Όταν ήρθε ο παπάς, ρώτησε τους γονείς του 2 Αξιωματούχος της μυστικής υπηρεσίας NKVD επί Στάλιν, ο οποίος λέγεται ότι ανέκρινε τον Σοστακόβιτς το 1937 σχετικά με τη σχέση του με τον στρατάρχη Τουχατσέφσκι που είχε πέσει σε δυσμένεια.