Ο αχός της εποχής

J U L I A N B A R N E S 16 όρθιο. Άσε που θα φαινόταν σίγουρα εκκεντρικό να περιμέ­ νει καθισμένος τον ανελκυστήρα. Η κατάσταση στην οποία βρισκόταν είχε προκύψει εντελώς αναπάντεχα, αλλά ήταν απολύτως λογική. Όπως και η υπό­ λοιπη ζωή του. Σαν τον σαρκικό πόθο, για παράδειγμα. Προ­ κύπτει αναπάντεχα, και όμως είναι απολύτως λογικός. Προσπάθησε να μείνει συγκεντρωμένος στη Νίτα, αλλά το μυαλό του δεν υπάκουσε. Ήταν σαν την κρεατόμυγα, θορυ­ βώδες και έκδοτο. Πήγε στην Τάνια, φυσικά. Μετά όμως πέταξε σε εκείνο το κορίτσι, τη Ροζαλίγια. Κοκκίνισε που τη θυμήθηκε ή μήπως ήταν κρυφά περήφανος για εκείνο το περιστατικό έκλυτου βίου; Η προστασία εκ μέρους του στρατάρχη ήταν επίσης αναπά­ ντεχη, αλλά απολύτως λογική. Άραγε θα μπορούσε να ειπω­ θεί το ίδιο και για τη μοίρα του στρατάρχη; Το ευπροσήγορο γενειοφόρο πρόσωπο του Γιούργκενσεν και μαζί του η ανάμνηση των βίαιων θυμωμένων δαχτύλων της μητέρας του γύρω από τον καρπό του. Και ο πατέρας του, ο καλότροπος, αξιαγάπητος, αδέξιος πατέρας του να στέκεται δίπλα στο πιάνο και να τραγουδάει «Τα χρυσάνθεμα του κή­ που από καιρό μαράθηκαν». Στο μυαλό του ολόκληρη κακοφωνία ήχων. Η φωνή του πα­ τέρα του, τα βαλς και οι πόλκες που έπαιζε ο ίδιος φλερτά­ ροντας τη Νίτα, τέσσερα σαλπίσματα μιας σειρήνας εργο­ στασίου σε φα δίεση, σκυλιά που τα γαβγίσματά τους σκε