Άθλοι του Ηρακλή 2

10 Αν πάλι ο αθάνατος δεν ήθελε να τιμωρήσει την οικουμένη ολόκληρη, αλλά έναν τόπο μόνο ορισμένο, τότε έστελνε καταποντισμό. Αντί να ρίξει, δηλαδή, το νερό από τον ουρανό, σήκω- νε ο θεός ο θυμωμένος τη θάλασσα και το κα- τάπινε το μέρος ολόκληρο, μια για πάντα. Για- τί μετά τον κατακλυσμό τα νερά της βροχής τραβιούνταν, τα ’πινε η γη και κατάφερνε να φανερωθεί ξανά, με τις πέτρες της και τα χώ- ματά της, με τα βουνά της και τα λιβάδια της και τα όλα της. Αλλά μετά τον καταποντισμό… μετά τον καταποντισμό κανένα νησί δεν έχει ξανανεβεί στον αφρό, να πλέει και ν’ ανασαίνει στον ήλιο. Τόσο βαθιά βουλιάζουν μέσα στα τρίσβαθα, που και να ψάχνεις δεν τα βρίσκεις. Αυτό έπαθε η Ατλαντίδα και τη λέμε ακόμη χαμένη.