Άθλοι του Ηρακλή 2

15 τείνιαζαν πέλαγα. Τα κέρατά του γυάλιζαν σαν τα βράχια τα μαύρα, τη στιγμή που σπάει πάνω τους αφρισμένο το κύμα. Τα δόντια του άσπρες πέτρες που έλαμπαν στον ήλιο. Και ξετρελά- θηκε ο Μίνωας μαζί του, ξέχασε το τάμα και κράτησε τον ταύρο να τον έχει δικό του και να τον χαίρεται. Τότε άρχισαν όλα.