Αθήνα 1204-1456: Τα άγνωστα χρόνια

ΑΠΟ ΤΗ ΜΥΘΙΚΗ ΕΠΟΧΗ ΕΩΣ ΤΗ ΦΡΑΓΚΟΚΡΑΤΙΑ 45 μικού συστήματος, ενώ οπτόπλινθοι συμπλήρωναν το ανώτερο τμήμα των τοίχων. Χαμένοι βυζαντινοί οικισμοί Στη νότια κλιτύ της Ακρόπολης, αφού επιχωματώθηκε το κοίλον του Θεάτρου του Διονύσου, δημιουργήθηκε ένας μεγάλος βυζαντινός οικι- σμός, για την ανοικοδόμηση του οποίου χρησιμοποιήθηκαν κυρίως τα αρχιτεκτονικά μέλη από τις πέριξ αρχαιότητες, ενώ η υδροδότησή του επιτεύχθηκε από την παρακείμενη πηγή του Ασκληπιείου. Μία ακόμα μεγάλη βυζαντινή συνοικία με τη μακροβιότερη διάρκεια εγκατοίκησης είχε αναπτυχθεί στην περιοχή του Αγοραίου Κολωνού και εκτεινόταν από το δυτικό όριο της Αρχαίας Αγοράς μέχρι και τις πλαγιές του πα- ρακείμενου υψώματος, όπου στην κορυφή του υπήρχε ο ναός του Αγίου Γεωργίου (το Ηφαιστείο ή αλλιώς Θησείο). Εκεί, ανακαλύφθηκε ένα σημαντικό οικοδόμημα του 12ου αιώνα, το οποίο πιθανότατα εγκατα- λείφθηκε τον 14ο αιώνα. Αποτελείτο από τριάντα δωμάτια και η χρήση του δεν έχει τεκμηριωθεί. Πιθανολογείται ότι επρόκειτο για μία αρχο- ντική κατοικία ή ένα ενδιαίτημα των μοναχών του γειτονικού ναού του Αγίου Γεωργίου. Στη νεότερη εποχή, όμως, αυτό χωρίστηκε στη μέση λόγω της διάνοιξης της σιδηροδρομικής γραμμής του Ηλεκτρικού Σι- δηροδρόμου Αθηνών-Πειραιώς. Λίγο βορειότερα, υπήρχαν μεγάλες ιδιωτικές κατοικίες και μία βιοτεχνική συνοικία, με κέντρο ένα εργα- στήριο υφαντουργίας. Αυτή η αθηναϊκή γειτονιά καταστράφηκε τον 12ο αιώνα, μάλλον από τη νορμανδική επιδρομή του 1147. Ωστόσο, στις αρχές του επόμενου αιώνα ανοικοδομήθηκε εκ νέου, οπότε και ερει- πώθηκε οριστικά κατά την επιδρομή του Σγουρού. Αθηναϊκή ναοδομία Ένα στοιχείο που φανερώνει την πληθυσμιακή και την οικονομική ανάπτυξη της μεσαιωνικής Αθήνας είναι το πλήθος των εκκλησιών, οι οποίες ξεπερνούσαν τις σαράντα στον αριθμό, έως τον 12o αιώνα. Ο πιο χαρακτηριστικός ναός εκείνης της ιστορικής περιόδου είναι οι