Αθήνα 1204-1456: Τα άγνωστα χρόνια

ΑΠΟ ΤΗ ΜΥΘΙΚΗ ΕΠΟΧΗ ΕΩΣ ΤΗ ΦΡΑΓΚΟΚΡΑΤΙΑ 39 γόνοι ξένων βασιλικών οίκων και ανώτατοι αξιωματούχοι ευρωπαϊκών ηγεμονιών, όπως ο Άγγλος μάγιστρος και αρχιδιάκονος του Λέισεστερ Τζον Μπεϊσινγκστόουκ (μέσα του 13ου αιώνα), ο οποίος εισήγαγε τα ελληνικά αριθμητικά στοιχεία στην Αγγλία, μετέφρασε πρώτος σπάνια ελληνικά συγγράμματα στα λατινικά και συνέγραψε μία γραμματική των λατινικών. Επιπροσθέτως, ο Μπεϊσινγκστόουκ ανέφερε ότι όλες σχεδόν τις γνώσεις του για την Αθήνα και τον ελληνικό πολιτισμό τις έλαβε από μία νεαρή Αθηναία ονόματι Κωνσταντίνα, η οποία ήταν θυγατέρα του τοπικού αρχιεπισκόπου. Φυσικά, εάν η συγκεκριμένη αναφορά είναι ακριβής, επρόκειτο για τη θυγατέρα του τελευταίου πριν από τη Φραγκοκρατία ορθόδοξου αρχιεπισκόπου Αθηνών Μιχαήλ Χωνιάτη. Όμως, η Αθήνα υπήρξε και ο συνήθης τόπος εξορίας αρκετών επι- φανών Βυζαντινών αξιωματούχων, λόγω του γεγονότος ότι τα τείχη της Ακρόπολης ήταν απόρθητα. Μεταξύ αυτών, πέραν των αδελφών του Λέοντα Δ ΄ , στην αθηναϊκή Ακρόπολη φυλακίστηκαν ο παρανόμως εκλε- χθείς Μητροπολίτης Πατρών Θεόδωρος Σανταβαρίνος (9ος αιώνας), ο επί συνωμοσία κατηγορηθείς ανιψιός της αυτοκράτειρας Ζωής Βασί- λειος Επεικτός (11ος αιώνας) κ.ά. Η επιδρομή των Νορμανδών και η ασυδοσία των Βυζαντινών Το 1147 η Αθήνα δέχθηκε την επιδρομή των στρατευμάτων του Νορ- μανδού βασιλέα της Σικελίας και της Νεαπόλεως Ρογήρου Β ΄ (1093- 1154). Ο αθηναϊκός στρατός ηττήθηκε και οι εισβολείς διαγούμισαν την πόλη. Τότε, το σύνολο σχεδόν των γηγενών μεταξουργών αναγκά- στηκε να μετοικήσει στη Σικελία, για να διδάξει την πολύτιμη τεχνική του στους Ιταλούς, με αποτέλεσμα να αφανιστεί ο σημαντικότερος οικο- νομικός πόρος της πόλης. Τριάντα πέντε χρόνια αργότερα, νέα δεινά περίμεναν τους Αθηναίους. Σαρακηνοί πειρατές λεηλάτησαν και πυρ- πόλησαν το άστυ, επιτείνοντας τον οικονομικό μαρασμό της πόλης, όπως καταφαίνεται και από την αδυναμία της να αποστείλει τον προκαθορι- σμένο χρυσό στέφανο στον νέο αυτοκράτορα Ισαάκιο Άγγελο (1185). Πέραν τούτων, η ασύδοτη συμπεριφορά των Βυζαντινών διοικητών και η καταχρηστική δράση ορισμένων ανώτατων αξιωματούχων του