Αθήνα 1204-1456: Τα άγνωστα χρόνια

ΑΠΟ ΤΗ ΜΥΘΙΚΗ ΕΠΟΧΗ ΕΩΣ ΤΗ ΦΡΑΓΚΟΚΡΑΤΙΑ 27 Τις επόμενες δεκαετίες, επικράτησε πολιτικός αναβρασμός στο εσω- τερικό της Αθήνας. Οι Εννέα Άρχοντες απέκτησαν μεγάλη εξουσία και αυθαιρετούσαν εις βάρος των κατώτερων κοινωνικά ομάδων. Το 621- 620 π.Χ., και για πρώτη φορά στην ιστορία της πόλης, θεσπίσθηκαν γραπτοί νόμοι με νομοθέτη τον Δράκοντα. Αυτοί ήταν υπέρ το δέον αυστηροί και στόχευαν στη μερική αποδυνάμωση της αριστοκρατίας. Ακολούθως, ο Σόλωνας (639-559 π.Χ.) συνέχισε το μεταρρυθμιστικό έργο του Δράκοντα, θέτοντας τα θεμέλια του δημοκρατικού πολιτεύματος. Ο επόμενος μεγάλος Αθηναίος ηγέτης ήταν ο Πεισίστρατος (~605-528 π.Χ.), ο οποίος, αν και πραξικοπηματικά ανήλθε στο ύπατο πολιτειακό αξίωμα (560 π.Χ.), συνέβαλε σημαντικά στην ανάπτυξη της πόλης. Από την ευρύτερη περιοχή της Ακρόπολης, έχουν έλθει στο φως ευρήματα συνεχούς κατοίκησης, χρονολογούμενα στον 10o-9o αιώνα π.Χ. Κατά τους χρόνους αυτούς, τα τείχη έπαυσαν να χρησιμοποιούνται και η εξουσία του άνακτα αποδυναμώθηκε, ενώ το κέντρο διοίκησης μεταφέρθηκε στους διάσπαρτους «οίκους» (δηλαδή τα αυτάρκη οικιστι- κά συγκροτήματα). Τον επόμενο αιώνα, η Άνω Πόλη (Ακρόπολη) χρη- σιμοποιήθηκε εκ νέου και εξελίχθηκε σε έναν καλά οργανωμένο οικι- σμό, ενώ στις υπώρειες του λόφου, αναπτύχθηκε η Κάτω Πόλη (το Άστυ), όπου παρατηρήθηκε αλματώδης πληθυσμιακή αύξηση. Τότε, δημιουργήθηκαν οι προϋποθέσεις για την ίδρυση της Αρχαϊκής Αγοράς (7oς αιώνας π.Χ.), η οποία κατέστη το πολιτικό και το οικονομικό κέντρο της πόλης. Σήμερα, αυτή δεν έχει εντοπιστεί αλλά πιθανολογείται ότι βρισκόταν στις βορειοανατολικές παρυφές της Ακρόπολης. Στις αρχές του 6ου αιώνα π.Χ., και για πρώτη φορά, η Κάτω Πόλη περιτειχίστηκε, με βορειότερο όριο των οχυρώσεων αυτών τις όχθες του ποταμού Ηριδανού (περίπου επί της σημερινής οδού Πανδρόσου). Στα τέλη του ίδιου αιώνα, λόγω των νέων αναγκών που προέκυψαν από την πληθυσμιακή αύξηση, η Αρχαϊκή Αγορά εγκαταλείφθηκε και μία νέα (η Αρχαία Αγορά) δημιουργήθηκε, εκτεινόμενη στη μικρή κοιλάδα από τους πρόποδες των υψωμάτων του Κολωνού και του Αρείου Πάγου μέχρι τον Ηριδανό ποταμό. Αυτή θα αποτελούσε το κέντρο της κλασικής Αθήνας, παραμένοντας σε χρήση για τα επόμενα 1.000 χρόνια.