Αστυνομία

14 1 Ή ταν μια ζεστή, ατέλειωτη μέρα του Σεπτέμβρη, γεμάτη μ’ εκείνο το φως που μετατρέπει το φιόρδ του Όσλο σε λιωμένο ασήμι και κάνει τους χαμηλούς λόφους να λάμπουν μετά τα πρωτοβρόχια. Μία από εκείνες τις μέρες που κάνουν τους κατοίκους του Όσλο να ορκίζονται ότι ποτέ μα ποτέ δεν πρόκειται να εγκαταλείψουν αυτή την πόλη. Ο ήλιος έδυε πίσω από την κορυφογραμμή του Ούλερν και οι τελευταίες αχτίδες του έπεφταν πάνω στο τοπίο, πάνω στα οικοδομικά τετράγωνα με τα διαμερίσματα που μαρτυρούσαν το σεμνό παρελθόν της πόλης, πάνω στα πανάκριβα ρετιρέ με τις βερά­ ντες, που μαρτυρούσαν την περιπέτεια της χώρας που έγινε εν μιά νυκτί μία από τις πλουσιότερες στον κόσμο λόγω του πετρελαίου, και πάνω στους τοξικομανείς στην κορυφή του Στενσπάρκεν, σ’ αυτή τη μικρή και οργανωμένη πόλη όπου το ποσοστό θανάτων από ναρκωτικά ήταν οκτώ φορές μεγαλύ­ τερο απ’ ό,τι σε οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή πόλη. Πάνω στους κήπους με τραμπολίνα περιτριγυρισμένα από προστα­ τευτικά δίχτυα, όπου τα παιδιά δεν χοροπηδούσαν ποτέ πά­ νω από τρία μαζί, ακολουθώντας πιστά τις οδηγίες, και πάνω στους λόφους και τα δάση που κύκλωναν το μισό λεκανοπέ­ διο του Όσλο. Ο ήλιος άπλωνε τα ακτινωτά του δάχτυλα πάνω από την πόλη, μη θέλοντας να την εγκαταλείψει, σαν παρατε­ ταμένος αποχαιρετισμός μέσα απ’ το παράθυρο ενός τρένου.