Αστυνομία

J O N E S B O 16 γάμπες σαν μια επώδυνη και ταυτόχρονα υπέροχη υπόσχεση γι’ αυτό που θα ακολουθούσε: το πάρτι των ενδορφινών, η αύξηση της μυϊκής του μάζας και η ήσυχη συνείδησή του. Και μια μπίρα με τη γυναίκα του στο μπαλκόνι, αν η θερμοκρασία δεν έπεφτε πολύ μετά τη δύση του ήλιου. Και ξαφνικά, έφτασε. Ο δρόμος έγινε επίπεδος και η λίμνη του Μάρινταλ απλώθηκε μπροστά του. Έκοψε ταχύτητα. Βρι- σκόταν στην εξοχή. Ήταν σχεδόν αδιανόητο το γεγονός ότι κάνοντας ποδήλατο μόνο δεκαπέντε λεπτά από το κέντρο μιας ευρωπαϊκής πρωτεύουσας μπορούσες να βρεθείς σ’ ένα μέρος περιτριγυρισμένο από αγροκτήματα, πεδιάδες και πυ- κνά δάση γεμάτα μονοπάτια που χάνονταν μες στο σούρου- πο. Ο ιδρώτας τού προκαλούσε φαγούρα κάτω από το ανθρα- κί του κράνος μάρκας Μπελ, το οποίο του είχε κοστίσει όσο το παιδικό ποδήλατο που είχε χαρίσει στην εγγονή του Λίνε Μαρίε για τα έκτα της γενέθλια. Μέτρησε τους σφυγμούς του. Εκατόν εβδομήντα πέντε. Εκατόν εβδομήντα δύο. Μια ευπρόσδεκτη μικρή ριπή ανέμου έφερε μαζί της τις μακρινές φωνές που ακούγονταν από την πόλη. Πρέπει να έρχονταν από το στάδιο Ούλεβολ – η Εθνική είχε ένα σημαντικό παιχνίδι απόψε, εναντίον της Σλοβακίας ή της Σλοβενίας. Ο Έρλαν Βένεσλα φαντάστηκε για λίγο ότι οι επευφημίες προορίζονταν για τον ίδιο. Πόσος καιρός είχε πε- ράσει από την τελευταία φορά που τον χειροκρότησαν; Πρέ- πει να ήταν κατά την αποχαιρετιστήρια τελετή της Κρίπος στο Μπριν: τούρτα και επίσημη ομιλία του αφεντικού, του Μίκαελ Μπέλμαν, που έκτοτε είχε ακολουθήσει μια σταθερά ανοδική πορεία, καταλαμβάνοντας το πόστο του αρχηγού της αστυνομίας του Όσλο. Ο Έρλαν είχε δεχθεί το χειροκρότημά τους, τους είχε κοιτάξει στα μάτια και είχε νιώσει τον λαιμό του να σφίγγεται λίγο καθώς απήγγειλε την απλή, σύντομη και γεμάτη αναφορές σε γεγονότα ομιλία που απαιτούσε τότε η παράδοση της Κρίπος. Ενώ τώρα, με την τεχνολογική