Αστυνομία

J O N E S B O 12 9x18 mm Μακάροφ και μπορούσε να πυροβολήσει μεμονωμέ- να ή κατά ριπάς. Στον γεμιστήρα υπήρχαν τώρα δώδεκα σφαίρες. Από τις υπόλοιπες, τρεις είχαν χρησιμοποιηθεί εναντίον αλβανών Κοσοβάρων, ανταγωνιστών στο εμπόριο ναρκωτι- κών. Μόνο μία είχε βρει στόχο. Οι επόμενες δύο είχαν σκοτώσει τον Γκούστο Χάνσεν, ένα νεαρό βαποράκι που είχε υπεξαιρέσει τα λεφτά και τα ναρ- κωτικά του Ασάγιεφ. Όμως το όπλο μύριζε ακόμη μπαρούτι από τις τρεις τελευ- ταίες σφαίρες · αυτές είχαν βρει στο κεφάλι και στο στήθος τον πρώην αστυνομικό Χάρι Χόλε κατά τη διάρκεια της έρευ- νάς του για τη δολοφονία του Γκούστο Χάνσεν. Ο τόπος του εγκλήματος και στις δύο περιπτώσεις ήταν ο ίδιος: ο αριθμός 92 της οδού Χάουσμαν. Η αστυνομία δεν είχε λύσει ακόμη την υπόθεση Χάνσεν και ο δεκαοκτάχρονος που είχε συλληφθεί αρχικά για τον φόνο αφέθηκε στη συνέχεια ελεύθερος, κυρίως επειδή η αστυ- νομία δεν είχε καταφέρει να βρει κάτι ενοχοποιητικό ή να τον συνδέσει με το όπλο του εγκλήματος. Ο νεαρός ονομαζόταν Όλεγκ Φάουκε και ξυπνούσε κάθε βράδυ μες στο σκοτάδι ακούγοντας πυροβολισμούς. Όχι εκείνους που είχαν σκοτώσει τον Γκούστο · τους άλλους. Τους πυροβολισμούς που είχε εξα- πολύσει εναντίον του αστυνομικού τον οποίο θεωρούσε πατέ- ρα του καθώς μεγάλωνε. Του αστυνομικού που κάποτε ονει- ρευόταν να παντρευτεί τη μητέρα του Όλεγκ, τη Ράκελ. Του Χάρι Χόλε. Το βλέμμα του αστυνομικού έκαιγε τώρα μπρο- στά στα μάτια του νεαρού μες στο σκοτάδι, και ο Όλεγκ έφε- ρε στον νου του το όπλο, χωμένο σ’ ένα γωνιακό ντουλάπι, μακριά του, ευχόμενος να μην το ξαναδεί ποτέ στη ζωή του. Να μην το έβλεπε ποτέ ξανά κανείς. Να κοιμηθεί εκεί μέσα, στους αιώνες των αιώνων.