Αστυνομία

11 Π Ρ Ο Λ Ο Γ Ο Σ Κ οιμόταν εκεί μέσα, πίσω από την πόρτα. Το εσωτερικό του γωνιακού ντουλαπιού μύριζε παλιό ξύλο, υπολείμματα μπαρουτιού και λάδι όπλου. Όταν ο ήλιος έμπαινε στο δωμάτιο από το παράθυρο, μια αχτίδα, σε σχήμα κλεψύδρας, τρύπωνε από την κλειδαρότρυπα μέσα στο ντου- λάπι και, αν ο ήλιος βρισκόταν ακριβώς στη σωστή γωνία, έπεφτε στο όπλο που κείτονταν στη μέση του ραφιού, κάνο- ντάς το να λάμπει αχνά. Το πιστόλι ήταν ένα ρωσικό Οντέσα, αντίγραφο του διαση- μότερου περιστρόφου Στέτσκιν. Το όπλο είχε ζήσει νομαδικά: είχε ταξιδέψει με τους Κο- ζάκους από τη Λιθουανία στη Σιβηρία, είχε μεταφερθεί σε διάφορα αρχηγεία των Ούρκα στη νότια Σιβηρία, είχε βρεθεί στην κατοχή ενός αταμάν –κοζάκου αρχηγού– που σκοτώθηκε από την αστυνομία με το Οντέσα του στο χέρι, πριν καταλήξει στο σπίτι ενός συλλέκτη όπλων που υπηρετούσε ως διευθυ- ντής φυλακών στο Νίζνι Ταγκίλ. Εντέλει, το άσχημο, γωνιώ- δες, αυτόματο όπλο είχε εισαχθεί στη Νορβηγία από τον Ρού- ντολφ Ασάγιεφ, που, πριν χαθούν τα ίχνη του, μονοπωλούσε το εμπόριο ναρκωτικών στο Όσλο, μ’ ένα οπιούχο που άκουγε στο όνομα βιολίνη και έμοιαζε με ηρωίνη. Το όπλο βρισκόταν ακόμη στην ίδια πόλη, και συγκεκριμένα στο σπίτι της Ράκελ Φάουκε. Ο γεμιστήρας του Οντέσα έπαιρνε είκοσι σφαίρες