Αστυνομία

20 2 Ο αξιωματικός Άντον Μίτετ πήρε το μισογεμάτο πλαστικό ποτηράκι από τη μικρή κόκκινη εσπρεσομηχανή μάρκας Νεσπρέσο, μοντέλο D290, έσκυψε και το ακούμπησε στο πά- τωμα. Δεν υπήρχαν έπιπλα τριγύρω για να το αφήσει. Ύστερα έβγαλε ακόμα μια κάψουλα καφέ, έλεγξε μηχανικά το αλου- μινένιο της καπάκι για να δει ότι ήταν όντως αχρησιμοποίητη και την τοποθέτησε στη μηχανή. Έβαλε άλλο ένα ποτηράκι κάτω από τον μικρό πλαστικό κρουνό και πάτησε έναν από τους φωτεινούς διακόπτες. Η μηχανή άρχισε να βρυχάται και να ξεφυσά και εκείνος κοίταξε το ρολόι του. Σύντομα θα πήγαινε μεσάνυχτα. Αλλα- γή βάρδιας. Τον περίμεναν στο σπίτι, όμως θεώρησε καλό να δείξει πρώτα τα κατατόπια στην καινούργια κοπέλα. Εξάλ- λου, η μικρή δεν είχε αποφοιτήσει ακόμη από την Αστυνομική Ακαδημία. Πώς την είπαμε; Σίλιε. Ο Άντον Μίτετ κοίταξε τον κρουνό. Άραγε θα είχε προσφερθεί να φέρει καφέ και σε κά- ποιον άνδρα συνάδελφό του; Δεν ήξερε και ούτε είχε σημασία πια· είχαν πάψει να τον απασχολούν τέτοια ζητήματα. Ξαφ- νικά ένιωσε γύρω του υπερβολική ησυχία. Μπορούσε ν’ ακού- σει μέχρι και τις τελευταίες, σχεδόν διάφανες σταγονίτσες του καφέ να πέφτουν στο ποτηράκι. Η κάψουλα είχε αδειάσει πια από γεύσεις και αρώματα, όμως για τον Άντον ήταν ση- μαντικό να αιχμαλωτίσει μέχρι και την τελευταία σταγόνα. Η