Αστυνομία

J O N E S B O 18 προς το φως του φακού. Άκουσε το κράνος να χτυπάει πάνω στο τιμόνι. Σταμάτησε μπροστά στον φακό, που στράφηκε κατευθείαν προς το πρόσωπό του. Το δυνατό φως τού έτσουξε τα μάτια. Τυφλωμένος, αισθάνθηκε ν’ ανασαίνει ακόμη πολύ βαριά· τι περίεργο που οι σφυγμοί του ήταν τόσο κατεβασμένοι. Ένιω- σε μια κίνηση πίσω από τον μεγάλο, τρεμουλιαστό κύκλο του φωτός, άκουσε ένα σιγανό σφύριγμα στον αέρα και την ίδια στιγμή μια σκέψη καρφώθηκε στο μυαλό του: Δεν έπρεπε να το είχε κάνει. Δεν έπρεπε να βγάλει το κράνος του. Οι περισ- σότεροι θάνατοι ποδηλατών συμβαίνουν... Ήταν λες και η σκέψη του κοκάλωσε, λες και ο χρόνος σταμάτησε, λες και διακόπηκε προς στιγμήν η οπτική επαφή του με την πραγματικότητα. Ο Έρλαν Βένεσλα κοίταξε έκπληκτος μπροστά του και ένιωσε μια παχιά σταγόνα ιδρώτα να κυλά στο μέτωπό του. Μίλησε, μα οι λέξεις του δεν έβγαζαν νόημα, σαν να είχε χαθεί η σύνδεση μεταξύ εγκεφάλου και στόματος. Ξανάκουσε το σιγανό σφύριγμα. Ύστερα κάθε ήχος χάθηκε. Δεν ακουγόταν τίποτα, ούτε καν η ανάσα του. Και ανακάλυψε ότι είχε πέσει στα γόνατα και ότι το ποδήλατό του κυλούσε αργά προς ένα χαντάκι. Μπροστά στα μάτια του έβλεπε το κίτρινο φως να χορεύει, αλλά εξαφανίστηκε κι αυτό όταν ο ιδρώτας έφτασε στη ράχη της μύτης του, κύλησε στα μάτια του και τον τύφλω- σε. Και τότε ο Έρλαν Βένεσλα συνειδητοποίησε ότι το υγρό αυτό δεν ήταν ιδρώτας. Το τρίτο χτύπημα ήταν σαν παγοκρύσταλλος που διαπέ- ρασε το κεφάλι, τον λαιμό και το κορμί του. Τα πάντα πάγω- σαν. Δεν θέλω να πεθάνω, σκέφτηκε και προσπάθησε να ση- κώσει το χέρι του για να προστατεύσει το κεφάλι του, όμως του ήταν αδύνατον να κουνήσει οποιοδήποτε μέλος του κορ- μιού του· νόμιζε ότι είχε παραλύσει. Το τέταρτο χτύπημα δεν το κατάλαβε, αλλά η μυρωδιά