Το αστέρι του διαβόλου

[ 14 ] Είχε χαρεί όταν έπιασαν οι ζέστες, αλλά η χαρά της ξεθώριασε γρήγορα. Λαχταρούσε ήδη πιο δροσερά βράδια και κόσμο στους δρόμους. Σήμερα είχαν μπει μόνο πέντε πελάτες στην γκαλερί πριν από το μεσημεριανό διάλειμμα και άλλοι τρεις μετά. Είχε καπνίσει ενάμισι πακέτο τσιγάρα από σκέτη βαρεμάρα. Τώρα είχε ταχυπαλ­ μία και πονούσε ο λαιμός της. Ίσα που κατάφερε να απαντήσει στο αφεντικό της όταν τηλεφώνησε για να ρωτήσει πώς πάει η δουλειά. Παρ’ όλα αυτά, δεν πρόλαβε καλά καλά να μπει στο σπίτι και να βάλει τις πατάτες να βράσουν και την ξανάπιασε η λαχτάρα για ένα τσιγάρο. ΗΒίμπεκε είχε κόψει το κάπνισμα όταν γνώρισε τονΆντερς, πριν από δύο χρόνια. Δεν της το είχε ζητήσει εκείνος. Το αντίθετο. Μάλι­ στα, τότε που είχαν γνωριστεί, στην Γκραν Κανάρια, της είχε κάνει τράκα ένα τσιγάρο. Έτσι για πλάκα. Και όταν αποφάσισαν να συγκα­ τοικήσουν, έναν μήνα αφότου γύρισαν στοΌσλο, ένα από τα πρώτα πράγματα που της είχε πει ήταν ότι η σχέση τους σίγουρα θα άντεχε λίγοπαθητικό κάπνισμα και ότι αυτοί που ερευνούν τον καρκίνο του πνεύμονα οπωσδήποτε τα παραφουσκώνουν. Με τον καιρό θα συ­ νήθιζε και τη μυρωδιά της νικοτίνης στα ρούχα τους. Το άλλο πρωί η Βίμπεκε πήρε την απόφαση. Και όταν έπειτα από αρκετές μέρες ο Άντερς σχολίασε την ώρα του φαγητού ότι είχε καιρό να τη δει με ένα τσιγάρο στο χέρι, του απάντησε ότι ποτέ της δεν ήταν συστη­ ματική καπνίστρια. ΟΆντερς τής χαμογέλασε, έσκυψε πάνω από το τραπέζι και τη χάιδεψε στο μάγουλο. «Να σου πω κάτι, Βίμπεκε; Εγώ το ήξερα από την αρχή». Πίσω της άκουγε τώρα το νερό να βράζει. Κοίταξε το τσιγάρο της. Άλλες τρεις ρουφηξιές. Τράβηξε την πρώτη. Δεν είχε καμία γεύση.